گاهی، آدمهایی را برای اولین بار میبینی که احساس نزدیکی و راحتی میکنی ...
آدمهایی که نه در گذشتهات بودهاند و نه اینکه مطمئنی در آیندهات خواهند بود ، که لحظههای تکراری زندگیات را خاص میکنند .
آنهایی که میشود روزی چندبار برایشان گفت : خوشحالم که هستی ، و خداراشکر که دارمت ...
نمیدانی دقیقا چه حسی نسبت به آنها داری ! ولی وقتی میروند، انگار چیزی از وجودت را با خود بردهاند ...
این آدمها، آمدن و رفتنشان شبیه تغییر فصلهاست ! تازه و دلگیر و خاطرهانگیز ...
این آدمها یادگاریاند ! و حسی را که برایت میبخشند برای همیشه ، در خاطرت خواهند ماند ...
?????
???????