
حرف تو انگار تداعی زنگ نقاشی بود:
مداد زرد برای گیسوی پریشان و درخشان.
مداد سیاه برای چشمای خرمایی و شیرین ملکه.
مداد قرمز برای لباس تک شاهدخت این سرزمین.
مداد آبی برای دریایی که موزیسین این کاخ شده بود.
مداد طوسی برای ایجاد باران نمنم که هر قطره اش یادآور خاطرات خوب بود.
مداد بعدی چه رنگی باشه؟