می تونم اغراق کنم که خیلی وقته فرق پاییز و زمستون را نمیدونم.شش ماهه آخر سال،سرد و بی روح و پژمرده است.یک ماهی هست به فرد مدنظرم پیامی را فرستادم ولی مثل اینکه پیامم تو ترافیک در انتظار تلف شده است.
من مزرعه داری هستم برای جلب توجه کردن کسی،بذر پاشیدن عشق را شروع کردم.خیلی زودتر از انتظار بارم به ثمر نشست. شاید برکت اسم یار،بار چند ساله را در چند روز کاشت،داشت و برداشت را موجب کرد.
من بیم از نیامد یار ندارم اما اگر این فراق سوی چشامو به درون تاریکم روانه کند چه می شود.این عدالت نیست که با دعای گربه های خبیث منی که یک قدمی یار بود الان فاصله ی من و یار را حتی سال نوری هم نمی تواند تعریف کند.
بلاخره از پاییز و زمستون گذر می کنیم.بهاری هم هست که شکوفه های آن تحمل خنده های ما را ندارد.بهاری هم هست که روحی جدید به این کالبد بدهد.
اون روز ............
