چه کسی واقعاً ما را دوست دارد؟

آن‌ها که از صمیم قلب دوستمان دارند

و همیشه جایی در گوشه‌ی قلبشان برای ما نگاه داشته‌اند

ما را از راهی که خودشان به خوبی می‌دانند

از این صمیمیت آگاه می‌سازند.

این راه

شاید

طریقه‌ی رفتاریست که با ما دارند:

ما را نه متوجه خودشان،

که معطوف خودمان می‌کنند.

خودشان را از ما طلب ندارند

بلکه خویشتن ته‌نشین شده‌ی ازیادرفته‌مان را

با خودِ باد شده‌ی توخالی خودمان

دوباره آشتی می‌دهند.

مسیر دوستی‌های راستین

دایره‌ای حول محور خویش است،

نه خط صافی به دیگری.