رمق

چه بگویم که شرح حال من باشد

هربار که با قلم شکسته ام هم سفر جاده های سپید میشوم

سرخط اول بایکدیگر قرار میگذاریم که تا آخر خط باهم برویم

درد سراغم می آید و قلم را برمیدارم

ودفتر شوق را میبندم

شاید دفعه دیگر فرصتی باشد که با دل نوشت

حالا اما ماه هاست که رمق برای گفتن نیست

راستی تو حالت خوب است؟