«انتظار...»
انتظار گفتنش آسان؛
اما ڪشیدنش بہ سختی ڪوہ ها طاقت فرساست...
انتظار گاهے شیرین،
و گاهے همانند قهوہ اے تلخ ؛
بهڪامتمینشیند..!
انتظار شاید بہ یڪ موفقیت دست یابد...
و یا یڪ شڪست..
مهم این است ڪہ مے تواند براے تو موفقیت را رقم بزند...
البته اگر خود بخواهیم…
و اگر نخواهیم براے خودمان بد تمام میشود…
همچنین میتواند براے اطرافیانمان نیز دردسر ساز باشد..
ما با انتظار ڪشیدن درڪ خواهیم ڪرد...
انتظار ها تمامے ندارند..!
حتے اگر فڪر ڪنے تمام شدهاند…
فقط ڪسے ڪہ درد انتظار را ڪشیدہ باشد، میفهمد…
تا چشم بهراهے، ڪمرت را خم نڪردہ باشد…
تا انتظار، چشمت را سفید نڪردہ باشد…
تا از دلتنگے، هر لحظہ و هر ثانیہ جان ندادہ باشی…
نمیفهمے حال یڪ منتظر را؛
نمیفهمے همزمانے وصال با مرگ را…
نمیفهمے آسودہ خیالے را؛
نفس راحت ڪشیدن را...
و اینگونہ است ڪه انتظار را ؛
تنها یڪ منتظر درك خواهد ڪرد..!
