میز ریاست!
ای لیلیِ مجنونان قدرت!
پاسخ تو
به چاپلوسِ پر نیرنگ و ریا؛
قربانت بروم هر چه زودتر بیا!
به کاربلدِ صادقِ بی تزویر؛
عزیزم شرمنده ام،عُذرِ تقصیر!
نشستن کنار تو
همچون
نشستن کنار حوریان بهشتی!
تَرکِ تو
همچون هبوط آدم؛
آن هم فقط خدا می داند از چه بهشتی!
یادش گرامی نصرت رحمانی که گفت"این شعر نیست!"
"این شعر نیست"از نصرت رحمانی:
این شعر نیست آتش خاموش معبدی ست
این شعر نیست قصه احساس سنگ هاست
این شعر نیست نقش سرابی ست در کویر
این شعر نیست زندگی گنگ رنگ هاست
گر شعر بود بر لب خشکم نمی نشست
گر شعر بود از دل سردم نمی رمید
گر شعر بود درد مرا فاش می نمود
گر شعر بود تیغ به زخمم نمی کشید
این شعر نیست لاشه مردی ست پای دار
این شعر نیست خون شهیدی ست روی راه
این شعر نیست رنگ سیاهی ست در سپید
این شعر نیست رنگ سپیدی ست در سیاه
گر شعر بود مونس چنگ و رباب بود
گر شعر بود از دل خود می زدودمش
گر شعر بود بر لب یاران سرود بود
گر شعر بود نیمه شبی می سرودمش
پُست قبلیم:
