«...هنوز مطلبی در ویرگول ننوشته.بعد از انتشار اولین پست،آن را در اینجا نمایش می‌دهیم.»این جمله ها حتما برای شما هم آشناست.خیلی از دوستانی که محبّت می کنند و مطالب حقیر را دنبال می کنند،کسانی هستند که هر وقت به پروفایلشان سر می زنم،می بینم هنوز مطلبی ننوشته اند.با خودم فکر کردم دیدم وقتی این دوستان مطلبی نمی نویسند که بروم بخوانم،چگونه می توانم محبّتشان را جبران کنم.
بد ندیدم در یک پُست اختصاصی یادی از این دوستان بکنم و ابتدا از همه آنها تشکر کنم که دست انداز را قابل دانسته اند و بعد هم از آنها خواهش کنم که هر چه زودتر دست به قلم بشوند و بنویسند.بنویسند تا این دوستی و مهربانی دوطرفه شود که به قول باباطاهر عزیز«چه خوش بی مهربونی هر دو سر بی».
فقط تصویر پروفایل چند نفر از دوستانی که جدیداً با این مشخصات، مطالبم را دنبال می کنند را در اینجا می آورم و از بقیه دوستان قدیمی تر که تصویر پروفایلشان را نمی آورم، معذرت خواهی می کنم.دوستان عزیز منتظر نوشته های شما هستم.به قول جناب شفیعی کدکنی«لب زخم دیده بگشا،صف انتظار بشکن».
دو مطلب قبلی حقیر:
