مانده بودم اسم این پُست را چه بگذارم.از بین سه عنوان زیر بالاخره یکی را برگزیدم.
کدام یک بهتر است؟بیست پُست با صد خواننده یا صد پُست با بیست خواننده؟
انصراف از چالش وبلاگ نویسی!چرا و به چه علّت؟
کوک کردن ساز مخالف برای چالش وبلاگ نویسی!
اولی خیلی طولانی بود،برای همین انتخاب نکردم.دومی را انتخاب نکردم برای اینکه اگر ماجرا جوری پیش رفت(مانند خوانده شدن بیشتر پست ها و توجه بیشتر به آنها)که انصراف ندادم،حرفم دوتا نشود.
بعد از این چالشی که دوست عزیزمان به راه انداخت،من متوجه یک معضل اساسی شدم و آن این است که هر چه تعداد پُست ها بیشتر می شود،تعداد کسانی که به عمل خطیر خواندن پُست ها دست می زنند،کمتر می شود.
در کشور ما معضل خواندن بولدتر است یا معضل نوشتن؟وقتی در یک کشور هشتاد میلیونی،تیراژ چاپ کتابها به هزار و گاهی به پانصد می رسد،نشانه این است که ما به ترغیب برای خواندن محتاج تریم تا به ترغیب برای نوشتن!
مگر هدف از نوشتن یک پُست،چیزی به جزء خوانده شدن آن است.اگر قرار باشد پُستی خوانده نشود،همان بهتر که اصلاً نوشته نشود.
امروز نشستم و نود درصد پُست هایی که در 21 و 22 ساعت گذشته بارگذاری شده بودند را خواندم.می دانید چه دستگیرم شد؟دستگیرم شد که خیلی از پستها به آنچه شایسته اش بوده اند نرسیده اند.در زیر فقط به بخشی از آن بسنده می کنم:
از پُست یک دقیقه ای«پست دوم لایو بلاگ:این پست به مرور تکمیل می شود»22 ساعت گذشته است.با خودم سه نفر لایک کردند(علت لایک کردن من صرفاً خلاقانه بودن این پُست بود).نویسنده در حالی این پُست را بارگذاری کرده است که در حال حاضر پُست هایی که تکمیل شده اند را کمتر می خوانند چه برسد به پُست هایی که قرار است به مرور تکمیل شوند.
از پُست دو دقیقه ای«چالش وبلاگ نویسی(قسمت دوم) وقتی که می نویسم»22 ساعت گذشته است.با خودم پنج نفر لایک کردند.احمد عزیز به دلیل شرایط خاصی که طی می کند غمگینانه می نویسید ولی غم نوشته هایش چون از دل بر می آیند،بر دل می نشینند.شکّ ندارم که پُست ایشان در این شلوغی حقش ادا نشده است و لیاقتش بیشتر از این است.باید احساس یک نفر به وجد آمده باشد که چنین کلمات زیبایی بر قلمش جاری شوند:«وقتی که می نویسم،دودهای غلیظ درون اتاق، به یکباره خارج می شوند،ابر ها در بالای سرم دست به دست هم می دهند و حال و هوای دلم را بارانی می کنند.وقتی که می نویسم عطر گل نرگس در هوا می پیچد...»
از پُست سه دقیقه ای«دختر شینا»22 ساعت گذشته است.با خودم چهار نفر لایک کردند.حامد عزیز در این پُست کتاب خوبی را معرفی کرده است که موضوعش خاطرات خواندی همسر یک شهید است و گزیده هایی از کتاب را نیز آورده است.این پُست هم به هیچ وجه آن طور که شایسته اش بوده است خوانده نشده است. قسمتی از کتاب:«حاجی شوهر من بود و مال من نبود.بچه‌هایم همیشه بهانه‌اش را می‌گرفتند؛چه آن وقت هایی که زنده بود، چه بعد از شهادتش. می‌گفتند مامان، همه باباهایشان می‌آید مدرسه دنبالشان، ما چرا بابا نداریم؟!می‌گفتم مامان که دارید.پنج‌تا بچه را می‌انداختم پشت سرم،می‌رفتیم خدیجه را به مدرسه برسانیم.معصومه شیفت بعدازظهر بود، ظهر که می‌شد،می‌رفتیم او را می‌رساندیم...»
از پُست سه دقیقه ای«یک داستان کوتاه»21 ساعت گذشته است.با خودم چهار نفر لایک کردند.پُست های احمد را دوست دارم.چون می دانم سرسخت اهل مطالعه است.پشتوانه نوشته هایش کتابهای زیادی است که خوانده است.او برای اولین بار یک داستان کوتاه را در ویرگول منتشر کرده است.داستان در مورد مرد عاشق پیشه ای است که در سوگ همسر عزیزش،دیوانه وار با باران مغازله می کند.این پُست هم بی شک به حق خود نرسیده است.
از پُست سه دقیقه ای«ظرافت جوجه تیغی»21 ساعت گذشته است.پُست های شکیبا را می توان از نکات مثبت چالش وبلاگ نویسی دانست.او پس از این چالش دوباره به نوشتن می پردازد.و همچنان با کیفیت و قابل تحسین می نویسد.در این پُست هم به معرفی یک کتاب خوب پرداخته است و از نظر لایک نیز با 11 لایک رکورد دار 24 ساعت اخیر است.به هر حال فکر می کنم به خاطر محتوای خیلی خوب پُست،لیاقتش بیش از این است.
از پُست یک دقیقه ای«۱، ۲، ۳.. صدا میاد؟»21 ساعت گذشته است.با خودم دو لایک خورده است.این پست مربوط به محمدرضا ایران منش است.او یک ویرگول اولی است.حداقل برای خوشامد گویی هم که شده است بد نیست به افراد جدیدالورود توجه بیشتری کنیم و لااقل یک لایک به عنوان خوشامدگویی به پُست آنها بدهیم.دیگر در مورد ویرگول اولی ها نمی نویسم.چرا که مُشت نمونه خروار است.
از پُست سه دقیقه ای«من مست، تو دیوانه»21 ساعت گذشته است.این پست با خودم چهار لایک خورده است.آقای قربانی در این پُست به معرفی یک فیلم هندی خوب به نام pk پرداخته است.سینمای هند را اصلاً دوست ندارم.ولی این فیلم را خشبختانه دیده ام.واقعاً قابل تحسین است.این پُست به حقش نرسیده است.هر چند فکر می کنم نویسنده پُست می توانست عنوان بهتری را هم انتخاب کند.تا مخاطب از روی تیتر متوجه شود که با معرفی یک فیلم روبروست.
