زمانی بود که دلم می‌خواست از تمام مردم دنیا جلو بزنم. ولی حوادث تلخ و شیرینی که بر من گذشت و آنچه خواندم و نوشتم و فلسفیدم مرا به این درک رساند که آن‌که باید از او جلو بزنم فقط و فقط خودم هستم. فهمیدم که هر کس استعدادهای خاص خودش را دارد و من نیز استعدادهای مخصوص خودم را دارم. هر کس باید استعدادهای خودش را شناسایی و پرورش دهد و من نیز باید استعدادهای خود را شناسایی و رشد دهم.
من دیگر نه کسی را با خودم مقایسه می‌کنم و نه با کسی وارد مسابقه می‌شوم. بلکه سعی می‌کنم همیشه خودم را با خودم مقایسه کنم و مدام با خودم در مسابقه باشم. خود امروزم را با خود دیروزم و روزهای قبل از آن مقایسه خواهم کرد و خود امروزم را با خود دیروزم و روزهای قبل از آن، وارد گود مسابقه خواهم کرد.
شب‌ها قبل از خواب دادگاه ویژه‌ای تشکیل و خودم را سخت مورد بازخواست قرار می‌دهم: «ای خود امروز! آیا از خود دیروز و روزهای قبل از آن بهتر بودی؟ آیا از خود دیروز و روزهای قبل از آن بُردی؟» چنانچه پاسخ به این دو سوال حتی به طور نسبی مثبت باشد، شب را راحت‌تر صبح خواهم کرد؛ وگرنه تا صبح با خودم کلنجار خواهم رفت که فردایی که در پیش است را چگونه به سر کنم تا بار دیگر مجبور نشوم به این سوال‌ها، پاسخ منفی بدهم.
و اگر سه‌شب پشت‌سرهم پاسخم به این سوال‌ها منفی باشد خودم را به نحوی مجازات می‌کنم و این مجازات را ادامه می‌دهم تا وقتی که بار دیگر جواب به این سوال‌های آخر شب، بار دیگر مثبت شوند. مجازاتم خودزنی و یا آن چیزی نیست که شما احتمالاً در ذهن می‌پرورانید. بهترین مجازاتی که روی من تاثیر می‌گذارد، دست کشیدن از تمام کارهای نیمه‌تمام و معلق کردن زندگی‌ام است و فکر کردن به این که برای ساختن نسخه‌ای بهتر از خودم، در روزهای آتی چه کارهایی باید انجام دهم. به این‌که چه باید بکنم تا در بازخواست‌های انتهای هر شب، بتوانم با افتخار و سربلندی پاسخ‌های مثبت محکم‌تری ارائه بدهم.
بزرگترین مانع بر سر راه بهتر کردن خود امروزم از خودهای دیروز و روزهای قبلم و برنده کردن خود امروزم در مسابقه با خود دیروز و روزهای قبلم، خودهای بی‌خیال و باری‌به‌هرجهتی هستند که زندگی‌ام به طور ناگزیزی به آن‌ها گره خورده است. خودهایی که هیچ طرحی برای بهتر کردن خودشان ندارند و متاسفانه تمام همّ و غم زندگی‌شان این است که به طور مضحکی از یک یا چند خود معمولاً بیخودتر از خودشان جلو بزنند!
آیا شما هم شب‌ها قبل از خواب خودتان را مورد بازخواست قرار می‌دهید؟
یادداشت پیشین:
کوران فرهنگی در کوران بی‌فرهنگی
حسن ختام: ترانه فرانسوی زیبای برف می‌بارد از سالواتور آدامو که با حال و هوای روحی این روزهای خشکسالی‌ام سازگاری عجیبی دارد.
