عزاداری به سبک شیعیان انگلیسی و یا شیعیان زپرتی! عزاداری دشمن‌پسند!
هر چقدر خواستی بر حسین علیه‌السلام سلام بفرست، در عزاداری او هر کاری خواستی بکن، ولی اللهم العن را نگو! و کاری به رژیم صهیونیستی، آمریکا و انگلیس و امثالهم نداشته باش. الموت و مرگ‌بر را بی‌خیال شو، ولی خودت را برای امام حسین علیه‌السلام که تو را شفاعت می‌کند و از در پشتی، وارد بهشت می‌کند، پاره کن. هر چقدر خواستی علم و کتل سنگین بلند کن، ستون فقراتت را خرد کن و رگ‌های قلبت را جر بده. هر میزان که می‌توانی بر سنج و دمام بکوب و گوش فلک را کر کن. ولی به آن امام حسین علیه‌السلام که حجش را نیمه‌تمام گذاشت و برای اصلاح امّت جدّش و امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد، هیچ کاری نداشته باش. در مظلومیت امام حسین علیه‌السلام و همراهانش، یک حوض اشک بریز، ولی با قدس و مردم فلسطین کاری نداشته باش. هیچ یادی از مردم مظلوم و بی‌پناه غزه، چند ده هزار شهیدش و چند صد هزار مجروح و آواره‌اش نکن.
در مجالس عزاداری شما، چند بار از مردم مظلوم غزه یاد شد؟!
چقدر تغییر کرده‌ای؟
چند سال است که در مراسم عزاداری امام حسین علیه‌السلام شرکت می‌کنی؟ چند بار به زیارت حرم امام حسین علیه‌السلام رفته‌ای؟ چند بار به پیاده‌روی اربعین رفته‌ای؟ بعد از هر بار شرکت در مراسم عزاداری، بعد از هر بار زیارت کربلا، بعد از هر بار پیاده‌روی اربعین، چه تغییر مثبتی در اعمال و رفتار خود دیده‌ای؟ دست از چند گناه و یا خوی زشت خویش برداشته‌ای؟ چقدر مومن‌تر و مسلمان‌تر شده‌ای؟ اگر تغییری نداشته‌ای و یا حتی بدتر نیز شده‌ای، تو در حال حاضر، فقط یک آدم جوگیر هستی که دوست دارد در نمایش‌های عمومی و بزرگ شرکت کرده و نقشی بازی کند. همین!
آن امام حسین علیه‌السلام که مِصباحُ الهُدی و سَفینةُ النَجاة است!
آن امام حسین علیه‌السلام مظلوم که تو برایش گریه کنی و تمام شود برود، مِصباحُ الهُدی و سَفینةُ النَجاة نیست و به کار درد‌های مزمن و زخم‌های کاری زمانه‌ی امروز نمی‌خورد. امروز به آن امام حسین علیه‌السلام نیاز است که روح مبارز و اصلاح‌طلبی دارد و نمی‌تواند در برابر ظلم و فسق و فجور سکوت کند. امروز به آن امام حسین علیه‌السلام نیاز است که هر چند با یاران اندک، قیام کند و رو به روی ستمگرانی چون رژیم صهیونیستی و منحرفین دین بایستد و در این راه شمشیر بکشد و جانفشانی کند. امام حسین علیه‌السلام که تو برایش گریه می‌کنی و در تو شعوری برنمی‌انگیزد، یک امام حسین علیه‌السلام تقلّبی است که صحنه‌ی غزه را می‌بیند و فوق فوقش در مظلومیت مردم غزه می‌گرید و به دعا کردن بر سر سجاده‌اش دلخوش است. فسق‌وفجورهای علنی مسلمین و منحرفین دین اسلام را می‌بیند، ولی ککش نمی‌گزد. امر به معروف و نهی از منکری در کارش نیست. فوق فوقش دست به دعا بر می‌دارد و می‌گوید خدایا خودت هدایتشان کن!
چه بر سر "وحدت" آمد؟!
دشمن، مسجدها را بمباران کرد، بدون این‌که ما حتی متوجه شویم. آن ابتدا از تکثیر خیمه‌ها و هیئت‌ها خوشحال شدیم، ولی کافی بود کمی فکر کنیم تا متوجه شویم که خروجی این تکثیرها، از کار انداختن مساجد و تاثیر وحدت‌آفرین آن‌ها بود. این کثرت‌آفرینی‌ها و ترویج هرکی هرکی‌ها، مقدمه‌ای ناملموس بود برای این‌که به من تلقین کنند که من "من" هستم و نباید کاری به کار "ما" داشته باشم. برای این‌که به اشتباه به من بفهمانند که من یک ایرانی هستم و نباید کاری به کار فلسطین و یمن و عراق و سوریه و... داشته باشم.
هیچ با خودمان اندیشیده‌ایم که آن مراسم عزاداری سنّتی و باشکوهی که روزگاری در مساجد برگزار می‌شد و نماد وحدت و همدلی و مبارزه با انحرافات از دین بود، چرا و چگونه در بین هیات‌ها و تکایا پراکنده و دچار دگردیسی شد؟ پراکندگی‌‌ای که بدون تردید کثرت‌آفرین، فرقه‌آفرین، نحله‌آفرین و حتی گاهی انحراف‌آفرین شد!
هیچ به این فکر کردیم که این کثرت‌آفرینی‌ها، فرقه‌سازی‌ها و نحله‌سازی‌ها و تکثیر قاضی شریح‌ها و ابوموسی اشعری‌ها برای این است که همچنان قرآن را بر سر نیزه و علی علیه‌السلام را خلع سلاح کنند؟ هیچ به این فکر کردیم که این کثرت‌آفرینی‌ها، در امتداد کوفی‌سازی‌های دیگر و رساندن دوباره و چندباره‌ی امام حسین علیه‌السلام به کربلا است؟
مراسم عزاداری یا کت‌واک و مدلینگ مذهبی؟!
مراسم عزاداری امام حسین علیه‌السلام، کمکم به فضایی برای نمایش جدیدترین اکسسوری‌ها و آخرین مدل آرایش‌ها، خالکوبی‌ها، تتوها، لباس‌ها، مُدها و... بدل شد.
و جالب این‌که دیگر کمتر سخنران و مداحی برای پوشش ناجور حاضرین در مراسم عزاداری تذکر می‌دهد. خودت هم که تذکر می‌دهی، جواب می‌دهند که ما دلمان از شماها پاکتر است!
این هم گویا از علائم آخرالزمان است! روزگاری برای پاکی دل، بایستی مدت‌ها با خالق هستی راز و نیاز و در محفل و مکتب پاکان پاکدل روزگار شاگردی می‌کردی، ولی حالا می‌توانی انواع مشروبات الکلی را بنوشی، هر قسم مواد مخدر سنتی و صنعتی را مصرف کنی، همه‌جور فسق و فجوری را انجام دهی، اقسام روابط نامشروع را تجربه کنی و با هر مدل نجاستی سرگرم شوی و دلت را هم پاک و تمیز نگه داری! الله‌اکبر از این همه قدرت و کرامت! طیب‌الله انفسکم!
بدعت‌هایی که کمکم عرف و مهارناپذیر می‌‌شوند!
مداحان از شعر و ملودی آهنگ‌های فلان و بهمان خواننده برای مداحی‌شان استفاده و حتی دوپس‌دوپس کردن را وارد مداحی کردند. چند نفری انتقاد کردند و حالا دیگر کم و بیش عادی شده است و اگر جایی شنیده و دیده شود، اتّفاق خیلی عجیبی نیست.
بعد از این باید به زنجیرزنی زنان، علم‌کشی زنان و دختران، هیئت‌های مختلط، عزاداری‌های قلیانی و اتّفاقات عجیب و غریب‌تر و جدیدتر در مراسم‌های عزاداری عادت کنیم! عزادار اومانیست یعنی همین. هیچ‌کس و هیچ‌چیز را قبول ندارد. حد و مرزی نمی‌شناسد. هر جوری که عشقش بکشد، عمل و رفتار می‌کند و دیگر کاری به حکم دین، شرع و حرف‌های فلان فقیه و مجتهد ندارد. همچنان که در کارها و تصمیمات دیگرش نیز به هیچ معیاری پایبند نبوده و نیست.
این هم فیلمی از آخرین و جدیدترین مدل بدعت در عزاداری امام حسین علیه‌السلام:
سیاسی‌اش نکنید!
انقلاب ما بر اساس گزاره‌های عاشورا و محرم و صفر شکل گرفت. این انقلاب شکل گرفت تا وقتی کسی به سمت چپ صورتمان سیلی زد، سمت راست صورتمان را به او بفرما نزنیم. آیین مذاکره‌ی ذلیلانه با غرب و باج دادن‌های پی‌درپی و به باد دادن عزّت و اقتدار، راه و رسم انقلابیون و عاشورائیان نبوده و نیست.
جمله‌ی به ظاهر زیبا و خیرخواهانه‌ی «بگذارید امام حسین علیه‌السلام برای مردم بماند و سیاسی‌اش نکنید!»، تنها دستاویزی است برای این‌که از توی عزادار امام حسین علیه‌السلام، یک اومانیست ذلیل بسازند و کاری کنند که به جای فریاد کشیدن در برابر ظلم و ستم و مبارزه در این راه، ته تهش بنشینی و در سکوت، به حال مظلومیت امام حسین علیه‌السلام گریه کنی. این جمله، مستمسکی است برای این‌که روح مبارزه و حق‌طلبی را در تو درهم بشکنند. برای این است که غیرت اسلامی تو را با خاک یکسان کنند و از تو عزاداری سطحی، بی‌رمق، بی‌خاصیت، بی‌خطر و ابتر بسازند. همان عزاداری که دشمنان انقلاب، عاشورا و امام حسین علیه‌السلام می‌خواهند.
یادداشت پیشین:
