نفرین آمون معبد بر کسانی که در زیر یادداشت‌هایم از این چیزها بنویسند:
از مطلب شما بسیار لذت بردم در صورت تمایل میتونین از مقالات من بازدید بفرمایین:
...https://virgool.io
سه یادداشت پیشین:
وای خاکِ عالم، تانوس نمی‌تواند بشکن بزند!
برای پاره‌ای از دانشمندان و پژوهشگران عرصه علم، دانش و تکنولوژی، این‌که در آن سر دنیا هزاران هزار انسان به خاطر گرسنگی و بیماری بمیرند، به مویی نیرزد. این‌که در آن سر دنیا نسل‌کُشی کنند نیز حتی ذرّه‌ای اهمیت ندارد. ولی این‌که "تانوس" می‌تواند بشکن بزند یا نمی‌تواند بشکن بزند، از درجه اهمیت خاصی برخوردار است!
دغدغۀ کودکان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان با هم فرق می‌کند. دغدغۀ دخترها و پسرها با هم متفاوت است. دغدغۀ زنان و مردان نیز با هم یکسان نیست. دغدغۀ سیاستمداران و مردم معمولی قابل مقایسه نیست. حتی دغدغۀ دو انسان هم‌سن‌وسال، همکار و هم‌مسلک نیز شبیه به هم نیست.
دغدغۀ اهل علم را گاهی حتی نمی‌توان به دغدغۀ اهل معرفت و معنویت نزدیک کرد. دغدغۀ یکی می‌تواند خراب‌کردن و دغدغۀ دیگری، ساختن باشد. دغدغۀ یکی می‌تواند کشتار و دغدغۀ دیگری احیا باشد.
دغدغۀ کودکان دو کشور نیز مانندِ هم نیست. دغدغۀ یک کودک ایرانی با یک کودک آمریکایی و دغدغۀ این دو، با کودکی که در غزّه است، از زمین تا آسمان فرق دارد.
بزرگسالانی را دیدهام که دغدغههای کودکانه داشتهاند و کودکانی دیدهام که دغدغههایی چون بزرگسالان داشتهاند. ما انسانها فقط اثر انگشتهایمان متفاوت نیست. ما آدمیان، سطح دغدغههایمان از اثر انگشتهایمان و یا اثر هر عضو دیگرمان، بسیار متفاوتتر است.
برادرانی را می‌شناسم که هر دو دغدغهشان بزرگ‌کردن است. امّا یکی می‌خواهد آلتش را بزرگ کند، و دیگری می‌خواهد فرزندانش را. خواهرانی را می‌شناسم که دغدغۀ هر دوی آن‌ها نیز بزرگ کردن است. امّا یکی می‌خواهد لب‌ها، پستان‌ها و باسنش را بزرگ کند، و دیگری می‌خواهد کارگاه خیاطی‌اش را برای استخدام زن‌های سرپرست خانوارِ بیشتر!
دو یادداشت مرتبط:
حُسن ختام: آهنگ مسیر انحرافی از سینا حجازی
