همان‌موقع که اراذل و اوباش فضای مجازی جذب مشاغل من‌درآوردی و روابط عمومی‌های ساختگی دولت چهاردهم شدند، می‌شد فهمید که بی‌برنامه‌ترین دولت قبل و بعد از انقلاب قرار است گوه بزند به مملکت و این اراذل که زمانی معطل بودند شهید رئیسی یک‌دهم سوتی‌های جناب پوزیده را بدهد تا سوژه‌ی تمسخر خود کنند، این گوه‌زدن‌ها را عطر و ادکلن زده و به خورد ملّت بدهند. قطع برق بی سابقه در سراسر کشور را که بیش از هر چیزی به ناتوانی و ضعف در مدیریت برمی‌گردد را گذاشتند پای این‌که ما به سلامتی مردم اهمیت می‌دهیم و مازوت نمی‌سوزانیم. آخر حرام‌لقمه‌ها قطعی برق در تمام شهرها و روستاهای کشور چه ربطی به سوزاندن مازوت در یکی دو استان بزرگ داشت؟ گیریم ربط هم داشت، الان دیگر آلودگی هوا وجود ندارد و سلامتی مردم تامین شد؟ می‌دانید این قطعی برق‌ها چقدر با اعصاب و روان مردم بازی می‌کند؟
در صف بنزین هستم که دستگاه‌ها از کار می‌افتند و مجبور شوم دو ساعت صبر کنم تا برق بیاید. در یک اداره چند ساعت علاف هستم و خوشحالم که الان کارم تمام می‌شود، ولی ناگهان برق‌ها قطع می‌شود و کارم نیمه‌تمام می‌ماند برای روزهای بعد. این قصه را تعمیم دهید به کارخانه‌دارها و کاسب‌هایی که کارشان مستقیم به جریان برق در ارتباط است. حالا قطعی برق بخورد توی سرمان این گرانی‌های عجیب و غریب را کجای دلمان بگذاریم؟ تمام کالاهای اساسی مردم در همین نود روز با شیب تندی در حال افزایش هستند. صحبت از افزایش قیمت حامل‌های انرژی و بنزین نیز است. هیچ‌چیزی با هیچ‌چیزی جور در نمی‌آید. یک تل نریده در این مملکت به جا نمانده است.
چندرغاز حقوق می‌گیریم که وقتی سال عوض می‌شود چُس‌مثقال افزایش می‌دهند. چُس‌مثقالی که قرار است پاسخگوی افزایش قیمت چندبرابری تمام کالاها و خدمات و تمام کوفت و زهرمارهای ضروری زندگی در طی سال را بدهد.
دست از این پفیوزبازی‌های تکراری بردارید. کدام پفیوزبازی‌ها؟ همان نسخه‌ی گران‌سازی‌ها، صبر مردم را طاق کردن‌ها و دُم همه‌چیز را به تحریم و FATF گره‌زدن و کاسه‌ی گدایی به دست گرفتن جلوی اروپا و آمریکا و مردم را به خاک سیاه نشاندن‌ها.
ای بدذات‌ها! اگر بلد نیستید مملکت را اداره کنید شکر می‌خورید که می‌آیید برای انتخابات عرض اندام می‌کنید. گوه زدن به مملکت که از عهده‌ی هر مخنثی بر می‌آید، دیگر نیازی به هیجان، التهاب و هزینه‌کردن و برگزاری انتخابات ندارد.
طرف برای ما هی از نهج‌البلاغه حدیث و روایت می‌خواند ولی در مقام اجرا، موبه‌مو به سبک و سیاق آل امیّه و ابوسفیان عمل می‌کند. دولتی که ادعا داشت دولت بی‌صدایان است، باسن ملّت فرودست و بی‌صدا را با گرانی و تورم پاره کرد، ولی سعی دارد با رجیستری گوشی‌های آیفون، سرمایه‌دارها، بچه‌مایه‌دارها و صدادارها را از خودش راضی نگه دارد.
جناب پوزیده! آخر چگونه می‌توانید این‌قدر دروغ بگویید و متناقض عمل کنید؟ بترسید از آن روزی که آخرین نفس‌هایتان از حلقومتان بیرون خواهد آمد! بترسید از آن روزی که اکثر مردم ایران از سن کودکی خارج شده و دیگر با آب‌نبات و جغجغه گول نخورند! خوب می‌دانید که بزرگ شدن ملّت ایران مصادف خواهد شد با کوچک شدن امثال شما! برای همین تمام تلاشتان را می‌کنید که مردم را در سنین مهد کودکی نگه دارید. می‌دانید که اگر بزرگ شوند دیگر با آبنبات‌های رجیستری، رفع فیلترینگ و جغجغه‌ی آزادی (بخوانید اباحه‌گری و بی‌قیدی) خر نخواهند شد.
این هم برای این‌که نگویید ناامیدی:
امیدوارم دولتی که بیش از تمام دولت‌های ایران از کلمه‌ی وفاق دم زد، منافق از آب در نیاید! چراکه حضرت امير علیه‌السلام فرمود: «کثره الوفاق نفاق»
ای کاش حداقل کمی دست از پررویی و حق‌به‌جانبی برمی‌داشتید و از بابت ناتوانی‌تان در اداره‌ی کشور از مردم عذرخواهی می‌کردید.
پ.ن: عنوان یادداشت از عنوان کتاب زیر گرفته شده است. و این انتخاب الکی انجام نشده است. سعی می‌کنم فایل صوتی خوانش این کتاب کوچک را ضبط و ابتدای متن بارگذاری کنم.
یادداشت پیشین:
یادداشت پیشنهادی:
صفحه‌ی پیشنهادی:
حُسن ختام: شعر "شکست‌ناپذیر" از "ویلیام ارنست هنلی" که الهام‌بخش نلسون ماندلا در سال‌های طولانی حبسش در زندان بود.
