روزی که اومدم اینجا نیتم این بود که داستان ها و تراوشاتی که ذهن و دفتر و لپتابم رو پر کرده رو میتونم راحت تر با بقیه به اشتراک بزارم
باید اعتراف کنم که از ترس تمسخر ها و طعنه ها چند سالی هست که با اسم های مستعار متعددی نوشته هام رو توی سایت ها و مجله ها و کانال های مختلفی نشر دادم ، تجربه بدی هم نبود ، اما از یه جایی تصمیمم عوض شد
اما اینجا رو فضایی دونستم که راحت میتونستم به جای داستان هام دلنوشته هام رو منتشر کنم
دل نوشته ها حرف هایی هستن که آنی و در لحظه اند ، از عمق قلب آدم فریاد میکشن و احساسات واقعی و درونی افراد رو میتونن از زندان سینه به فضای بیرونی تن منتقل کنن
راستش رو بخواید ، دچار خود فریبی شدم
با نوشتن و کار کردن و درس خوندن احساساتم رو سرکوب میکنم و هر وقت به اون فکری که این ذهن لعنتی رو اشغال کرده فکر میکنم پرخاش میکنم
امیدوارم دچار خود فریبی نشید.....
توصیه ایی از یک دوست.....