ای ستاره ها
ای ستاره های بی رمق مرده
ای گذشته ی تلخ انحنای پوچ زمان
انتهای شب کجاست؟
انتهای شب به کدام آیه یاس می‌رسد؟
به کدام تقدس پوشالی وحشت زده ی مایوس
و درین زمان افسرد،
در زیر سایه ی لحظه ی ایستاده ی بهت
این پژواک سکوت کدام خدای بیگانه است
کدام کودک 6ساله ای اینچنین زیر تخت تاریک و بهت آورش میگرید؟
این سایه ی کدامین ویرانیست؟
ای ستاره های بیهوده ی خاموش
در کدام پیچش زمان اینگونه همه چیز به خرابه ای بدل می‌گردد؟
اسفند
۱۳۹۹
