زمانی که هدف فراموش میشود به نتایج اکتفا میکنیم و در نهایت پوچی، نظر شما در مورد تولد چیست ؟ چرا سالگرد تاریخ تولد افراد اینقدر مهم است ؟ جز یک تاریخ چه چیزی در آن نهفته است ؟ یا همچنین در مورد مرگ چرا برای شرایطی که نمی‌توانیم آن را تغییر بدهیم اشک میریزیم و ناله میکنیم ؟
فاصله بین اذان و شروع نماز چقدر است ؟ خیلی کم مگر نه ؟ در کودکی در گوشمان اذان میگویند و رو به روی جنازه مان نماز بی اذان میخوانند.
تولد نشان از رویش جدید و امید به زندگانی و بهار است، نمادی از زندگی که در جریان است و مراسمی که نشان از قدم دار شدن در زندگیست و رسالتی که بر گردنمان آویزان میشود و ما محکومیم به زندگی کردن تا زمانی که رسالتمان پایان پذیرد و دعوت حق را لبیک گوییم.
عزیزمان ناموسمان فوت میکند و دستی و پا از کودک دخترتان به شما میدهند میگویند همین سالم مانده و شما در یک کیسه آن را تا خانه حمل میکنید و مادر خانه را صدا میکنید و میگویید : « عزیزم بیا، دخترمون اوردم » همسر خندان میاید و فقط با دست و پای دخترش مواجه میشود.( اتفاقی که در مترو پل افتاد )
چه به دنیای آخرت معتقد باشید و چه نباشید افسوس و غم بیخود خوردن برای درگذشتگان بیهوده و غیر منطقی است، چرا مراسم سوگواری راه میندازیم ؟ مراسمی برای مرگ، برای یادآوری وجود مرگ و کوتاه بودن زندگی برای اینکه نشون بده جان انسانی چقدر پوچه در این جهان و روزی همگی خواهیم رفت. تلنگری برای به خود آمدن و دانستن ارزش زندگی.
زمانی که هدف و معنی روشنی از مراسمی ندانیم آن را مرده پرستی میپنداریم و برای تولد میگوییم که چه معنی دارد و فقط گردشی از یک تقویم قراردادی است و صرفا برای خوش گذاری خوب است. نوروز و یلدا و اعیاد و سوگواری های اسلامی همینطور در حال از دست دادن معنای خودشان و بیگانگی مردم با ان ها هستند.
هدف را روشن کنید. وفادارنه عمل کنید. نتایج راستین بگیرید.
