به خودتان یادآوری کنید که ارزشمندی یک فرد به شخصیت و منفعتی است که برای دیگران دارد و نه تحقق کامل اهداف.
فرد کمال گرا به خاطر داشتن ذهنیتی ایده آل، اقدامات و گام های کوچک برای رسیدن به اهدافش را نادیده می گیرد و تصورش بر این است که حتما باید یک اقدام بزرگ انجام دهد تا خود را موفق بداند.
بنابراین تا مدتی هر شب به کارهای خوب و مثبتی که درطول روز انجام داده‌اید فکر کنید و با خود تکرار کنید که هیچ فرد موفقی یک شبه یک اقدام بزرگ انجام نداده است.
کامل گرایان دارای یک منتقد درونی قدرتمند هستند که همه گفتگوهای درونی آن ها را کنترل می‌کند. دائماً اشتباهات و خطاهای آنها را گوشزد و سرزنش می‌کند.
هر بار که منتقد درونی خودتان شروع به صحبت کرد بگویید: باشد! راه حل مدنظر شما چیست برای اینکه بهتر شوم؟ با همین سوال نقطه کانونی گفتگوها از انتقاد به مربی گری تغییر پیدا می کند.
اگر این سوال را نکنید او (منتقد درونی) تا فردا صبح به شما سرکوفت خواهد زد برای اینکه چرا نوزده شدید و بیست نشدید.
تا متوجه شوید که اگر کاری ناقص باشد آسمان به زمین نخواهد آمد. اولش سخت است اما برای رهایی از کمال گرایی افراطی خیلی تمرین خوبی است.
مثلا با خود شرط کرده‌اید که دیگر شیرینی نخورید اگر خوردید به جای اینکه سه ساعت خود را سرزنش کنید نیم ساعت پیاده روی کنید.
این نوشته از دکتر مجتبی لشکربلوکی بود.
محمدجعفر زاهدپور
یک روانشناس
