ما معمولاً آن چیزهایی که در خودمون به شکل شدید و پیچیده‌ای هست رو در دیگران می‌بینیم! در ادامه مثال‌هایی برای روشن‌تر شدن موضوع میزنم براتون:
انسانهای صادق معمولاً به صداقت حرف هیچکس شک نمی‌کنند و پیش‌فرض اولیه‌شون اینه که طرف راست میگه.
آدم‌های دروغگو تقریبا حرف هیچکسو باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می‌گن!
انسانهای امیدوار همواره در حال امیدوار کردن دیگرانند.
انسانهای ناامید، معمولاً پدیده‌های اطراف رو ناامیدکننده می‌بینند و همیشه آیه یاس می‌خونند.
آدم‌های شریف همه رو شرافتمند می‌دونند.
انسانهای بزرگوار معمولاً بر جنبه‌های مثبت دیگران تاکید دارند و اهل قدردانی هستند.
آدم‌های نظربلند معمولاً با روی باز با بقیه تعامل دارند و بقیه رو هم همینطور می‌بینند.
انسانهای تنگ‌نظر هر کاری برای هرکس انجام بدن، چندین برابر می‌بیننش .
انسانهای متواضع کمتر دیگران رو پررو و مغرور ارزیابی می‌کنند!
آدم‌های پرتوقع معمولاً دیگران رو پرتوقع و پررو می‌بینند!
انسانهای حسود همیشه فکر می‌کنند که همه به اونها حسادت می‌کنند.
انسانهای دانا بر نادانسته‌هاشون آگاهی دارند و در جواب بیشتر سوالات خیلی راحت می‌گن: نمی‌دونم.
انسانهای نادان تقریبا در مورد هر چیزی اظهارنظر می‌کنند!
انسان‌هایی که پیوسته به خیانت فکر می‌کنند، همواره به دیگران شک دارند و اونها رو به خیانت متهم می‌کنند!
یک دستۀ دیگۀ آدمها که من زیاد دیدم آدم‌های به ظاهر پاکدامنی هستند که تمایلات شدید و عجیب جنسی دارند، و دیگران رو در این زمینه متهم و ارشاد می‌کنند.
شاید این نوشته تلنگری باشه برات
تا نگاه دقیق‌تری به درونت بندازی...
محمدجعفر زاهدپور
یک روانشناس
خودآگاهی چیست | راه‌های کسب مهارت خودآگاهی
از کجا بفهمم رشدیافته‌ام؟
