اندوه من، تا به حال دلت تنگ رفته است؟ دلتنگی را فاصله و زمان معنا می‌کند، حال اگر عزیزت تو را نزدیکترین باشد و رفتنش را، به چشم دیده باشی اما بعد از چندی در وصال او را دگرگون یابی، دل فشردگی تا آنجا پیش می‌رود که جان از کف می‌رود.
اندوه من، مصیبت و بلا در راه حق سبب رشد است حتی اگر کودکی را پیر کند. او که در راه حق بلا را از دلتنگی کودکانه بالاتر گیری. سر آخر نه از دلتنگی، نه از آن دگرگونی که در راه حق، در راه شنیده شدن حق یک شهر را بیدار می‌دارد. او را طلب می‌کند نه از باب دل تنگی که از باب آنکه او امام و حجت اوست.
اندوه من، آن دل فشردگی، حزن از آن دگرگونگی، آن ناصبوری و جان فدایی همه از دگرگونی و ذبح حق و حقیقت است.
