اندوه من، مردمان اگر مرده‌ای به روی تابوت ببینند، چند قدمی را به احترام برمی‌دارند و راه کج می‌کنند. اگر آن مرده را بشناسند تا محل فراموشی می‌روند، خاک می‌ریزند و برمی‌گردند! اندکند آنان که به یاد دارند، که را از دست داده‌اند! نه دروغ نمی‌گویم، فراموشی برای آدمیت غیر ممکن است، کم مقدار است شمارگان کسانی که تماماً به یاد بمانند!
اندوه من، نمی‌دانم مردگان دیده و نادیده را چگونه حساب کنم! نه آنکه جایی ثبت نشده باشند و من بخواهم خودسر آن را حساب و کتاب کنم اما تا به حال چند قدمی در جهان راه نرفته‌ای که بدانی تعداد مردگانی که خاک نشده‌اند قابل محاسبه نیست و فراموشی ویروسی است همه گیر!
