پیامبر اکرم (ص) : انسان زیرک، همواره به یاد مرگ است !
صادق هدایت : تنها چیزی که به من امید زندگی میدهد ، وجود پایانی بر این دنیاست !
خیام : یک قطره آب بود با دریا شد
یک ذره خاک با زمین یکتا شد
آمد شدن تو اندرین عالم چیست
آمد مگسی پدید و ناپیدا شد
تا حالا به این فکر کردین که وقتی بدن اجساد مرده را خاک می کنند چندین روز طول میکشه که اون جسد اسم و نشان داشته باشه (یا به اصطلاح سنگ قبر بزارن براش ) ؟ یا گور های دسته جمعی که وقتی زلزله اومده یا سربازانی کشته شدن چقدر غمناک به نظر میرسند ؟ یا اینکه چرا همیشه گورستان ها مکان ترسناکی بوده ؟ مگه چه چیزی اونجاست ؟ چیزی فراتر از چند جسد که بی تحرک آن جا آرام گرفتند ؟
بزرگی می گفت وقتی زندگی بهتون خوش نمی گذره با تصور گذرا بودنش ، هضمش کنید....وقتی هم که خوش میگذره بیخیال از پایانش حالتون رو زندگی کنید ؛ مگه چقدر ساده است که بخوای در شرایط متفاوت نگرش های متفاوت داشته باشی ؟
اما صادق هدایت یه چیز دیگه میگه : میگه در هر لحظه با تفکر این که بر دنیا پایانی وجود داره زندگی می کردم و این یعنی در اوج خنده هات گریه کنی و اوج گریه هات بخندی ! مگه چقدر قراره ززندگی کنیم ؟ مگه چقدر صبر برای مرگ آسونه که دنبالش بگردیم ؟
سعدی اما ، در چندین داستان زندگی بدون فعالیت رو نقض می کنه ...در نظر سعدی انسان باید تکاپو داشته باشه ، فعالیت کنه و کسب فضایل انجام بده ؛ چرا که به قول امام علی (ع) : فقر که بیاد ایمان فرار می کنه.....و اگر ایمان بره دنیای ابدی از بین میره...
ژان پل سارتر میگه : " زندگی هرچه پوچ تر باشد مرگ تحمل ناپذیر تر می شود " او معنای مرگ آدمی را پیوند خورده با معنی و هدف زندگی فرد میدونه و سختی مرگ رو برای هدف دار ها تحمل پذیر تر کنه !
تفکر مختلفی هست ولی به شخصه هیچ تفکری رو بالاتر از عطار نمی دونم :
ای به دنیا بی سر و پای آمده ///خاک بر سر باد پیمای آمده
گر به صدر مملکت خواهی نشست //// هم نخواهی رفت جز بادی بدست
عطاری که در هزار جا میگه وقتی بمیری هر چیزی که داری هیچ و پوچ میشه و از بین میره ....در واقع عطار ( گرچه یک مومنه ) رو اگر با نگرش بی دینی نگاه کنیم به یک چاله عمیق می رسیم : آثار ماتاخر برای افراد بی دین وجود نداره و اون ها یک دفعه ای هر تلاشی که کردند به بن بست می خوره ....حتی این مورد در بیشتر امور افراد با دین هم وجود داره...کارهایی که از اون ها به عنوان بی فایده یاد میشه هیچ فرقی در زندگی آینده اون فرد به وجود نمیاره...مثل پولی که فقط جمع آوری شده......
در واقع یاد مرگ در خیلی جاها بیشتر تصور گنگی به ما میده که باعث میشه مثل دیدن یک گورستان هر لحظه بیشتر ازش بترسیم ....الان هم فکر می کنم دلیل این که چرا روح های سرگردان وقبرستان ها در فیلم ها و تصور عامه چهره ترسناکی دارند رو متوجه نمیشم ، مگه چیزی فراتر از رسیدن به مرگ قراره اتفاق بیوفته ؟
از بهلول حکیم پرسیدن در قبرستان چه می کنی ؟
گفت: همنشینی میکنم با جماعتی که مرا اذیت نمیکنند و اگر از آخرت غفلت کنم، مرا یادآوری و تذکر میدهند، اگر از آنها دور شوم غیبت مرا نمیکنند.
اما آرتور شوپنهاور هم تصویر قشنگی به ما نشون میده (متن خلاصه ای از چندین صفحه از در باب زندگیست و حفظ امانت نشده ) :
یکی از موانعی که باعث می شود زندگی انسان ها برای خودش هدف داشته باشد وجود پایانی به نام مرگ است. اگر در زندگی مرگی وجود نداشت قاعدتا همه مردم بدون هدف زندگی می کردند و این یعنی جامعه ای که فقط به دنبال لذت و تفریح است. این مرگ باعث شده تا عده ی زیادی با توجه به این موضوع که پایانی برای این دنیا وجود دارد به تکاپو بیوفتند.
پی نوشت : حال ناخوش من و فکر مدام به مرگ موجب نوشتن این چرک نویس شد. شاید فقط نوشتم که بندازمش توی آب ، شاید اصلا منتشر کردنش فایده ای نداشت ، شاید بی معنی ترین نوشته ام بود ولی این هم جز هزاران نوشته ای که به فراموشی سپرده شدند ، به فراموشی سپرده خواهد شد. مگر چقدر جاودان بودن به درد می خورد ؟ من که بالاخره می میرم پس وجود این نوشته ها ، هر چقدر به شخصیت من ارزش بدهد تاثیری در کل ایجاد نمی کند...
استامینوفن جان : منم به تعداد تو فالور دار شدم ، دارم کم کم می پرسیدم چی شد یهویی رفتی ؟ شاید تو هم مثل من با مرگ دسته پنجه نرم میکردی؟ آخر هر مرگی که جسمی نیست !
پیشنهاد ویژه من آهنگ بالاست
