اوایل که زیاد نمی نوشتم دقیقا نمیدونستم نوشتن با آدم چیکار می کنه اما حالا که ۶ ماهه به طور جدی خیلی بیشتر مینویسم میتونم بفهم نوشتن فقط سیاه کردن یه صفحه سفید نیست .
تو با نوشتن بزرگ میشی ،یادمیگیری ،رشد می کنی و اصلا نوشتن برای تو میتونه معجزه باشه کافیه از ترس هات از نگرانی هات یا از دغدغه‌هایی که داری بنویسی ،مداوم بنویسی و ازشون بگی بعد از چند روز میبینی که اصلا یادت رفته درمورد چه مسئله ای نگران بودی .
میخوام بگم نوشتن ،خود درمانه من با نوشتن معجزه دیدم هیچ وقت دست خالی ازش برنگشتم .
نوشتن به آدم قدرت تغییر میده ،نوشتن میتونه تو هرزمینه ای به کمک آدم بیاد .از وقتی بیشتر مینویسم نگاهم به خودم ،زندگیم کارم خیلی عوض شده .
از وقتی مینویسم تاب و تحملم خیلی بالا رفته میدونی وقتی نوشتن رو داشته باشی لازم نیست از غصه بترکی یا از عصبانیت هی لبتو گاز بگیری کافیه هرچی فکر می کنی رو روی صفحه سفید بیاری و بعدش معجزه رو لمس کنی .
لزوما کسی که نویسنده است نمی تونه هرروز و همیشه متن های ادبی خلق کنه یه جایی یه جمله شنیدم که متن ها و نوشته های خوب از شخصیت خوب میاد و
و نوشتن و نوشتن شخصیت مارو میسازه و همین لازمه ی نویسنده ی خوب شدنه .
زیاد زیاد بنویس حتی اگر قشنگ نبودن .
