ذهن در مقابل روح
ذهن و روح دو مفهوم که به‌نظر می‌رسد نزدیک و در عین حال مرتبط هستند، اما بسیار متمایز از یکدیگر هستند. هر دو آنها بخشی درونی از وجود یک انسان بوده‌اند.
روح طبیعت معنوی بشر است. این جوهر وجودی بشر است و در هنگام مرگ از بدن جدا می شود. در زندگی، قوه‌های تفکر، عمل و عاطفه به آن نسبت داده می شود.
همچنین قوه‌های تفکر، استدلال و به کارگیری دانش را به ذهن نسبت می‌دهند.
احساساتی مانند میل از روح ما سرچشمه می گیرد.
خواسته ها معطوف به چیزهایی هستند که گذرا هستند، چیزهایی که از بین می روند و می میرند اما در عین حال ما را خوشحال می کنند.
ذهن ما جایی است که تصمیم می‌گیریم چگونه لذت ببریم، برای رسیدن به آن چه کار کنیم و چگونه آن را برآورده کنیم.
بیشتر ادیان روح را ذات الهی یا خدادادی انسان می دانند. در حالی که برخی از ادیان معتقدند که روح پس از مرگ از بدن خارج می شود، برخی دیگر معتقدند که روح در همه موجودات زنده و همچنین در موجودات غیر زنده وجود دارد.
روح به عنوان جوهر شخص تعیین می کند که انسان چگونه رفتار کند و این جوهر جزء ابدی وجود ماست.
روح را ماده خام در نظر بگیرید که برای متجلی شدن به جسم نیاز دارد، اما نمیتواند آنرا بسازد پس به کمک چیزی به نام ذهن نیاز دارد.
برای دانشمندان، روح مترادف با ذهن است، زیرا می توان با مطالعه مغز انسان (در جایی که ذهن ما در آن قرار دارد) در مورد روح اطلاعات کسب کرد.
برخی دیگر معتقدند که روح ارتباط تنگاتنگی با زنده بودن دارد و وقتی انسان فعال است، روحش در خواب است.
وقتی انسان خواب است از طریق رویاهایش روح فعال میشود.
خلاصه
1. روح ماهیت معنوی انسان است در حالی که ذهن قوه تفکر و تعقل انسان است.
2. روح به عنوان جوهر انسان تلقی می شود در حالی که ذهن متولی آگاهی و افکار انسان است.
3. خواسته های ما از روح ما سرچشمه می گیرد در حالی که ذهن ما تصمیم می گیرد برای رسیدن به خواسته هایمان چه اقداماتی انجام دهیم.
