سنم که کمتر بود، فکر میکردم رابطه ی مادرشوهر و عروس صرفا یه پیمان نانوشته ست ! شاید هم صرفا کلیشه؟
کاش درست فکر میکردم !
حقیقت اینه که … اگر شما هم از مادر دوست پسر/نامزد/شوهرتون خوشتون نمیاد تنها نیستین !
یک چیزی هست که من قبلا درکی ازش نداشتم : اون چیزی که من فکر میکردم کلیشه یا پیمان نانوشته ست، در واقع یه رقابت نانوشته ست. رقابت «کی به آقای فلانی نزدیک تره؟» و از اون مهم تر «کی برای آقای فلانی مهم تره؟»
اگر بخوایم عاقلانه نگاه کنیم جایگاه مادر و همسر (پارتنر) خیلی با هم متفاوته . مقایسه ش شاید مقایسه ی درستی نباشه ولی حقیقت اینه که آقای فلانی اشتراک اونا ست .
من قلبا به این معتقدم که آدم وقتی ازدواج میکنه اولویتش باید اون خانواده ای باشه که تشکیل میده و بعد اون خانواده ای که داشته .
اگر آقای فلانی براتون مهمه حتما -حتی اگه سایه ی مامانش رو با هفت تیر میزنین- احترام مادرش رو نگه دارین و حتی وقتی آقای فلانی با مادرش دعواش شده قضیه رو به سمت و سوی صلح ببرین .
۳ تا چیز هست که باید بدونین :
۱- این کار شما رو به آقای فلانی نزدیک تر میکنه .
۲- چون مادرش براش مهمه قطعا وقتی ارتباطشون خوبه آقای فلانی آرامش بیشتری خواهد داشت.
۳- شما وقتی به حرف مادرش بها میدین،در آینده بیشتر میتونین اونو مجاب کنین به حرفتون بها بده . شما با احترام به آدمی که بعدا در جایگاهش قرار میگیرین (مادر/همسر) این کار رو میکنین .
میدونم الان یه عده میگن «طرف خودش باید بهت بها بده و اینا» بله درست هم هست .
موضوع اینه که خیلی وقت ها تا وقتی مامانش درگیر نیست شما درگیری زیادی ندارین …
به خودتون دروغ نگین ! اگر موقع دوستی و آشنایی و نامزدی میبینین نفوذ مادرش(یا پدرش) روش خیلی زیاده، اگه حس میکنین اولویتش نیستین، بذارین خیالتون رو راحت کنم زندگی هیچ کس بعد ازدواج یا بعد بچه دار شدن کم مشکل تر نمیشه.
پیشنهاد می‌کنم بخونین : رایج ترین دروغ هایی که تو رابطه به خودمون میگیم
