تا حالا دقت کردین آدم هایی که بعدا میفهمیم آدم های سمی ان ، انقدر جذابن که ما باور اینکه «اشتباه قضاوت کردیم» برامون راحت تر از اینه که بپذیریم یارو واقعا سمیه ؟
به عنوان آدمی که کارنامه ی درخشانش آدم های سمی ان ، فکر کردم دیگه وقتشه بیام بگم «اگه آدم های سمی جذاب نبودن که ما جذب شون نمیشدیم!» ولی چرا ؟
چرا طرف، قبل رابطه «نیمه ی گمشده» ست ؟ کامله ! و چرا بعدش میشه «این عجب غلطی بود من کردم؟!»
پیشنهاد میکنم بخونین : شباهت و تفاوت آدم های سمی در واقعیت و فیلم
بیاین چند تا از دلایلش رو بخونیم .
این آدم ها اولش به ما اعتماد به نفس زیادی نشون میدن . ممکنه جذاب ، خوش صحبت و با اعتماد به نفس باشن . واسه همینم جذاب و دوست داشتنی به نظر میرسن . شوخ طبعی و برخوردهای گرم و صمیمانه احساس جذابیت عجیبی در ما ایجاد میکنه .
آدم های سمی اکثرا رفتارهای متغیری دارن . نتیجه‌اش چیه ؟ رابطه رو پر از هیجان و نوسان میکنه. این عدم ثبات باعث میشه ما همیشه در حال حدس زدن باشیم و احساس کنیم باید تلاش کنیم تا مورد پذیرش قرار بگیریم .
چرا مهمه ؟
چون این تلاش برای به دست آوردن تایید ، جذابیت و کشش ایجاد میکنه !
افراد سمی معمولا مهارت زیادی در درستکاری روانی دیگران دارن . اونا میتونن با بازی های روانی یا ابراز محبت های متناوب ما رو وابسته کنن ، در عین حال کمبود و نیاز به تایید در ما ایجاد کنن .
برای یه سری از آدم ها رابطه با آدم های سخت و پیچیده، میتونه مثل یه چالش هیجان انگیز به نظر برسه. افراد سمی با رفتارهای ضد و نقیضشون حس رقابت و چالش رو در ما بیدار میکنن و این چالش برای یک عده جذابه !
شما که فکر نکردین خدای نکرده دارین مقاله ی روانشناسی میخونین و ما به «ریشه در کودکی داره» اشاره نمیکنیم؟!
بعضی از ماها به خاطر تجربه های منفی کودکی یا روابط گذشته ، به طور ناخودآگاه سمت افرادی میریم که الگوهای مشابهی با گذشته مون دارن . ما ممکنه به اشتباه فکر کنیم این بار میتونیم نتیجه رو تغییر بدیم یا حتی به نوعی با گذشته ی خودمون کنار بیایم .
رابطه با آدم‌های سمی شاید در ابتدا پر از هیجان و احساسات قوی باشه، اما مهمه که بدونیم این هیجانات معمولاً گذرا هستن و میتونن به سلامت عاطفی و روانی ما آسیب بزنن. حالا بازم هر جور صلاح میدونین !
راستی اینجا تمام دلایل رو ذکر نکردیم ها ! یه سری دلایل دیگه مونده اما نمیخواستم متن خیلی طولانی بشه . واسه همینم گزینش کردم نوشتم .
