جمله ی تکراری زندگی خیلی از ماها اینه : «کاش براش جدی بودم» . عشق پیچیده است و روابط عاطفی پیچیده تر. گاهی سوال از «دوستم داره یا نه؟» تبدیل میشه به «اندازه ی کافی دوستم داره یا نه؟»
قبلا فکر میکردم اگه نشون بدم برام مهمه که کجا وایسادم، دارم ضعف نشون میدم؛ دارم بهش این اجازه رو میدم که بدونه مهمه. فکر میکردم اگه الان براش جدی نیستم ، بعدا براش جدی میشم ؛ بعدا قدرم رو میدونه و میفهمه که هیچ کی مثل من نمیشه براش . وقتی که گذشت، فهمیدم اون شاید بفهمه ولی زیادی دیره برای من. مضاف بر اینکه آدمی که اولش نفهمیده، بعدا هم نمیفهمه .
قبلا وقتی نشون دادم برام مهمه، بد نشونش دادم . چون نشون دادم برام مهمه که براش مهم باشم اما با وجود اینکه ارتباطمون اونی که دوست داشتم نبود موندم . من مدام دنبال این بودم که توی رابطه ام سیاست داشته باشم و باهوش باشم. مدام فکر میکردم نکنه رفتاری بروز بدم که بدتر فراریش بدم. نکنه بهش فشار بیارم؟ بعدش یاد گرفتم از این به بعد اونی مهمه که من میخوام و اونی میشه که من انتخاب میکنم . اگر نه ، نمی مونم .
پست قبلی براتون از ارتباطی که توشم نوشتم و بعدش عزمم رو جزم کردم . فهمیدم که من ارتباطی که هم با همیم هم با هم نیستیم ، نمیخوام(براش اصطلاح سیچویشن شیپ رو استفاده میکنن). بهش پیام دادم و گفتم« من فکرهام رو کردم . نمیخوام توی سیچویشن شیپ بمونم» . ما قبلا تو رابطه بودیم و کات کردیم (در واقع من به هم زدم) بعدش دوباره شروع کردیم حرف زدن. یکی از مهم ترین دلایل به هم زدن مون مهاجرت من بود . من میدونم دوستم داره اما حقیقتا برام کافی نیست . من میخوام مطمئن باشم اندازه کافی دوستم داره و براش جدی ام . اینا لازمه ی اینن که برای اومدن قدم برداره یا حداقل برنامه داشته براش.
بهش گفتم «فکرهات رو بکن صحبت کنیم بعدا. من اندازه کافی تو سیچوئیشن شیپ بودم و به نظرم بسه دیگه . تصمیمی که میخوای ۶ ماه دیگه بگیری رو الان بهش فکر کن؛چون من کسی نیستم که صبر کنه تکلیفش رو براش روشن کنن. من خودم باید دخیل باشم توش. منم فکرهام رو میکنم »
گفتنشون برام راحت نبود اما از احساس قدرتم ، اعتماد به نفسم و احترامی که خودم برای خود قائلم ، خیلی کیف کردم! ترس از دست دادنش رو خیلی زیاد دارم ولی روانم توانایی احساس ابهام رو نداره و لزومی هم براش نمیبینم .
به نظر من هیچ کس لایق بلاتکلیفی نیست. ما بهتر از هر کس دیگه ای باید خودمون رو از موقعیت های آسیب زا نجات بدیم . متن من مخاطبش جنسیت خاصی نیست . همه ان! تا وقتی مبنای قدم های ما احترام و مراقبت به خودمونه ، قطب نمای اخلاق به ما شمال رو نشون میده !
