سلام به همگی! اعم از ورزشکار و ورزش دوست و خسته و از شنبه میرم باشگاه و غیره...
خدمتتون عرض کنم که جنگ اول به از صلح آخر! :|
با یک خاطره شروع می کنم:
چند سال پیش که دوره ی مربی گری بدنسازی زیر نظر فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام در تهران رو نام نویسی کردم، بهم گفتن ظرفیت کلاس که به 80 نفر برسه تشکیل میشه! (میخوام بگم ی جورایی کیلویی مربی میدن بیرون)، خب حالا بگذریم، کلاس تشکیل شد و روز اول کلاس، مسئول هیات بدنسازی شمال غرب تهران اومدن روی سن و بعد از سلام و احوالپرسی خواستن افرادی که در سالن رشته ی لیسانسشون تربیت بدنی بوده دستاشونو ببرن بالا! من عادت دارم ردیف اول میشینم همیشه، همون جوری که دستمو برده بودم بالا برگشتم و کل سالن رو نگاه کردم! به جز من 3 نفر دستاشون بالا بود!
گرفتین چی شد؟ از 80 نفر، با من 4 نفر لیسانس تربیت بدنی بودن! شوک شدم! اصلا فکرشم نمی کردم از دو تا دختر چپ و راستیم رشته های تحصیلیشون پرسیدم، یکی تجربی و یکی حسابداری!!!
سوال دوم اون آقای مسئول این بود: کیا ارشد تربیت بدنی خوندن یا دانشجوی ارشدن؟ این بار با حساب کردن من فقط 3 نفر شدیم! من اون موقع دانشجوی ترم 2 ارشد بودم...
جالبه بدونید این دوره برای بچه های تربیت بدنی 1 هفته هستش و برای بقیه رشته ها 2 هفته، که از حدودای ساعت 9 صبح شروع میشه تا 2 و 3 بعد از ظهر البته استراحتم وسطش میدن! گروهی از اساتید تشریف میارن با یک عدد فایل پاورپوینت، مثلا ی روز در مورد تغذیه، ی روز علم تمرین، ی روز آناتومی (با همون مقدار ساعتی که گفتم) صحبت می کنن!(یعنی در منطق مسئولین برنامه ریز فدراسیون یک فردی که اصلا آناتومی نخونده و شاید فقط عکسشو تو قاب عکس مطب دکتر دیده باشه، تو چند ساعت اوکی میشه و میشه سلامتی مردم رو بهش سپرد، فقط کافیه چند روز خرخونی کنه و امتحان رو پاس بشه!!!)... از این 1 هفته کلاس، 2 روز آخرش عملی و داخل سالن هستش فقط!!! (عرض کنم خدمتتون که مربی باید مربی+گری رو توی 2 روز یاد بگیره یعنی! حالا کاری با اون دوست حسابدارمون و 76 نفر دیگه با رشته های غیر مرتبط که حتی تو محیط دانشگاهیشم نبودن نداریم!) و در نهایت یک کتاب رو معرفی میکنن که ازش امتحان میگیرن و انصافا هم امتحانش سخته! 6 تا برگه بود!
جمع بندی کنیم: از 80 نفر شرکت کننده در یکی از کلاس های مربی گری بدنسازی استان تهران، 4 نفر رشته ی تربیت بدنی خونده بودن، 3 نفر ارشد یا دانشجوی ارشد تربیت بدنی بودن.
جالبه بدونید که دوره های بدنسازی کاملترین دوره ها هستن چون به جز کلاس های 2 هفته ای، 3 تا سمینار 25 امتیازی دارن و امتحان کتبی و عملیشون جداست! اما مثلا TRX یا آمادگی جسمانی، فیتنس... فقط کارگاه های یک هفته ای دارن حالا بعضی وقتا دو هفته هم میشه....
وقتی ازشون می پرسید که چرا اینجوری پذیرش می کنید (من شخصا رفتم پرسیدم)، میگن نمی تونیم فیلتر خاصی اعمال کنیم به خاطر شرایط موجود! واقعا جواب قابل قبولی دادن!!!! خیلی دوست دارم مثبت فکر کنم و بگم جنبه ی مالی نیست اما نمیشه!!!
با توجه به تجربه ی شخصیم که براتون گفتم باید بگم من اکثر مربی های فیتنس و بدنسازی رو قبول ندارم، گفتم اکثرا، نیاید منو بزنید! الان میگید مگه تو خودت کی هستی حالا؟ به نظر من وقتی آدم تو حوزه ی خاصی تخصصی کار میکنه باید ادعاشم داشته باشه! همون طور که من نمی تونم در مورد مثلا یک مهندس نرم افزار و کارش نظری بدم یا نقدش کنم (چون تخصصش رو ندارم)، پس مسلما اون مهندس هم در مورد رشته ی من نمی تونه چیزی بگه! حالا اگه 10 سالم سابقه ی مربی گری داشته باشه واسم مهم نیست و هیچ اهمیتی نداره! چون هر چیزی که میدونه رو تجربی کسب کرده نه علمی! و علم هر روز داره ابعادی از خودش رو حتی رد میکنه یا پیشرفت میکنه و کامل تر میشه...
به شخصه تو باشگاهی کار کردم که شاگرد بخت برگشته ی مربی 12 سال سابقه ش، بیرون زدگی دیسک در حین تمرین داشته! و بعد برای توانبخشی ورزشیش به خودم مراجعه کرده!
باز شاگردی داشتم که توی کلاس ایروبیک با مربی ای که 8 سال سابقه داشته، دچار پارگی مینیسک شده و بعد به درخواست فیزیوتراپش برای ورزش درمانی باشگاهش به من (منظورم شخص من نیست الان نیاید بگید از خود راضیه، منظورم کسی هستش که مدرک آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی داره و سابقه کاری بالایی هم نداره!) مراجعه کرده...
مربی های زیادی دیدم که شاید هر کدوم بین 7 تا 15 سال سابقه ی کاری دارن اما هنوز حرکت مسگری ای رو میدن که حدود 10 ساله برای افراد عادی ممنوع شده و یا حتی نمی دونن دراز و نشست اصلاح شده چی هست؟، برای چاق شدن شاگرداشون سس مایونز به شکل کیلویی تجویز میکنن و یا چنان با آب و تاب از انواع داروها و مکمل ها سخنرانی می کنن که نگو....!!! و موارد دیگه ای از این دست....
با تمام این ها حتی من که رشته م تربیت بدنی بوده و ارشد هم خوندم، سعی میکنم مقاله بخونم یا فیلمای تخصصی رشته م رو ببینم (آپدیت باشم)، نمی تونم بگم کارم هیچ اشکالی نداره و من آدم خفنی تو این حوزه ام! اتفاقا هر دفعه بیشتر از اطلاعاتی که به دست میارم تعجب میکنم و همش فکر میکنم هیچی نمیدونم و عقبم...حتی در مورد افراد با شرایط جسمانی خاص با ترس و لرز برنامه می نویسم! حالا چه برسه به اون دسته از مربی هایی که فقط یکی دو هفته دوره میگذرونن یا تجربی یاد گرفتن و اطلاعاتشون برای سال ها پیشه و دنبال اطلاعات جدید هم نمیرن (به جز رفرنس های کاملا محکم و معتبر اینستاگرامی و تلگرامی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!....)
وای که چه قدر دلم پره! اصن هرچی بگم کمه! آمار پارگی رباط های زانو، آسیب های مهره ای،... تو باشگاه ها واقعا بالاست ( حداقل تو باشگاه های بانوان رو در جریانم )!
خواهشا فقط به سابقه و قهرمانی و پفک بودن و این چیزا برای انتخاب مربی توجه نکنید! بحث سلامتیتون وسطه! در مورد مربی تحقیق کنید، ازش مدرک تحصیلیش رو بخواین، کارت مربی گریش رو بخواین! در وهله ی اول خودتون باید هوشیار باشید!
به عنوان یک معلم، مربی و فردی که تحصیلات آکادمیک تو حوزه ی ورزش داره، توصیه می کنم حتما با مربی هایی کار کنید که کارشناس ارشد تربیت بدنی در حوزه های فیزیولوژی ورزشی و یا حرکات اصلاحی باشن و حتما لیسانسشون تربیت بدنی باشه! (چون متاسفانه با لیسانس های غیر مرتبط هم میشه وارد ارشد تربیت بدنی شد).... ببینید باور کنید این حوزه خیلی وسیع تر از گذروندن 2 هفته کلاس در هم بر هم هستش! و واقعا مباحثی مثل حرکات اصلاحی، آناتومی بدن انسان، علم تمرین، حرکت شناسی، آسیب شناسی،تغذیه، فیزیولوژی اعصاب یا فیزیولوژی قلب و عروق.... چیزایی نیستن که به همین راحتی بشه ازشون گذشت!
خوشحال میشم دیدگاهتون رو برام بنویسین، مخالفین؟ موافقین؟ تجربه مشابه دارین؟ راه حل چیه؟
