تلخی

می خواهم کسی باشد که مرا به سکوت دعوت کند ،

کنار هم بنشینیم ، سیگار باشد و تلخیه یک فنجان قهوه ،

نگاهایمان را به نقطه ای مشترک از محیط گره بزنیم،

میخاهم یکی باشد که ارام ارام ، در وجود هم غرق شویم ،

نباشیم ، جوری که هیچوقت نبوده ایم ،

یکی که ،برای دیدن و شنیدن حرف هایش ،نیاز به چشم و گوش نباشد .

کسی باشد که همچو من ،غم را به زیبایی معنا کند ،

برایش از تشنگی بمیرم ،

یکی که تلفیقی از من باشد ،

او باشد،سکوت ، تلخی و من ...

تلخی هم مزه ی بینظیری دارد ،