ایده آل گرایی از نظر من یک نوع رفتار وسواس گونه هست که افراد به مرور زمان دچارش میشن
من خودم تجربه ی ایده آل گرایی رو داشتم و توی این نوشته قصد دارم صرفا تجربه و نظر شخصی خودم رو بیان کنم و لازمه بگم که مطالعات زیادی در این مورد نداشتم.
اول از همه توضیح دقیق تری در مورد ایده آل گرایی بدم:
وقتی شخصی دچار ایده آل گرایی میشه، بصورت ذاتی احساس میکنه که هر چیزی باید عالی و ایده آل باشه و در اون حالته که میتونه در معرض دید سایرین قرار بگیره. مثلا شخص در حال طراحی یک وب سایت برای ایده ی خودش هست، شاید در حالت عادی در عرض 3 هفته این وبسایت باید پیاده سازی می شده اما بعد از 4 یا 5 ماه یا حتی بیشتر می بینیم که پیاده نشده. وقتی از این شخص علت رو بپرسید، با جواب هایی مثل: هنوز اون چیزی که میخوام نشده، هنوز فلان جاش مشکل داره، میترسم ازم ایراد بگیرن، و... مواجه میشید!
واقعیت اینه که اکثر افراد به دلیل ترس از نقد شدن، یا ترس از شکست خوردن یا همچین چیزایی دچار ایده آل گرایی میشن.
مسئله ی دوم، پذیرش واقعیتی به نام "عدم وجود ایده آل" هست:
ما باید بپذیریم که چیزی به نام ایده آل وجود نداره. بهترین و عالی ترین محصولات و خدمات هم جا برای بهتر شدن دارند. همینطور که امروزه می بینیم شرکت های بزرگی مثل اپل، گوگل، مایکروسافت و... روز به روز محصولات و تولیدات خودشون رو ارتقا میدن و چه در طراحی و چه در مسائل فنی بازسازی هایی روی محصولاتشون دارند.
باید پذیرفت که برای تولید یک محصول باید یک حداقل کیفیتی رو در نظر بگیریم و فقط شروع کنیم به انجام دادن، بدون ترس از نقد شدن، بدون ترس از شکست و هر ترس دیگه ای.
ایده آل گرایی در طولانی مدت می تونه اثرات منفی زیادی روی کار ما داشته باشه، اثراتی مثل کاهش بهره وری، از دست دادن انگیزه و...
مسئله ی آخر راه حل:
به نظر من برای این که از ایده آل گرایی نجات پیدا کنیم یا دچار ایده آل گرایی نشیم باید قبول کنیم که از شکست خوردن و نقد شدن نترسیم و قبول کنیم که محصول و کاری که داریم انجام میدیم باید به مرور زمان بهبود پیدا کنه و در شروع کار فقط همون حداقل کیفیتی که تعریف کردیم رعایت بشه.
البته این رفتار به مرور زمان پدیدار میشه و برای کنار گذاشتنش باید تمرین کرد.
امیدوارم این نوشته واستون مفید باشه و دچار ایده آل گرایی نشید یا بتونید شکستش بدید.
خوشحال میشیم تجربیات و نظر خودتون در این مورد رو بدونم.
موفق باشید.
