بسیار میبینم که اطرافیانم یا احساس خاصی نسبت به مدیران خود ندارند و یا آنکه حتی احساس های منفی هم دارن! اما در این بین تعداد اندکی هم هستند که نه تنها مدیران خودشون رو بسیار در جایگاه کاریشون تقدیر میکنن بلکه از اون ها با عنوان الگوی زندگی و یا حتی منبع انرژی اشون هم یاد میکنن!خوب اینجاست که برای این افراد پدیده ای شیرین بنام "رهبر کاریزماتیک" رخ داده.
بی دلیل نیست که من رهبر کاریزماتیک رو یک پدیده میدونم ،انقدر اینجور آدم ها میتونن بر محیط اطرافشون اثر کنند که از پدیده های دیگه مثل زلزله و... چیزی کم ندارند.اما ببینیم واقعن رهبر کاریزماتیک چی هست که عالم همه دیوانه ی اوست؟
خیلی دیده میشه که ضریب هوشی میشه معیار برای باهوش بودن،که البته درسته و میشه معیار برای یک مدیر خوب بودن که البته خیلی غلطه! هوش هیجانی چیزیه که زیاد از یاد میره."هوش هیجانی" همون چیزیه که عامل پدیده ی " رهبر کاریزماتیک " هستش.
دانیل گلمن توی کتاب رهبری میگه:"این عاملی که یک مدیر کاریزماتیک رو از مدیر خوب جدا میکنه ضریب هوشی نیست، بلکه هوش هیجانی است،هوش هیجانی مجموعه‌ای از پنج مهارت است که بهترین رهبران را قادر می‌سازد عملکرد خود و زیردستان شان را بیشینه کنند.بر اساس تحقیق صورت گرفته روی شرکت‌ها، مدیران ارشدی که حداقل قابلیت های #هوش_هیجانی را دارا بودن، عملکرد بخش های زیر نظرشان، نسبت به هدف تعیین شده برای سود سالانه، ۲۰ درصد بهتر بود."
20 درصد رقم خوبیه!
پس سوال بعدی که پیش میاد اینه که رهبرهای کاریزماتیک همینجور با کاریزما یهو متولد شدن یا اینکه یک چیز اکتسابی از محیط هست؟ یا شاید بهتر باشه بپرسیم آیا هوش هیجانی یک چیز اکتسابی است یا ارثی؟!
برای جواب دادن به این سوال رفتم سراغ 5 تا قسمت اصلی هوش هیجانی و در حال مطالعه در مورد اون ها هستم.بیایید ببینیم این پنج قسمت جذاب که شما رو تبدیل به یک پدیده میکنه چیا هستند:
"خودآگاهی،خودتنظیمی (ترجمه فارسی Self Regulation)،مهارتهای اجتماعی،همدلی،انگیزه"
با دیدن این 5 فاکتور خیلی برام جواب دادن به اون سوال که رهبری کاریزماتیک ارثی هست یا اکتسابی بیشتر جذاب شد.
توی مطالب بعدیم هر کدوم رو جدا بررسی میکنم و شاید بتونم یه جواب خوب برای سوالم پیدا کنم، پس از دستشون ندید.
