
زن عاشق مرد نمیشود. بلکه عاشق معشوقه بودن در نگاه اوست. از همین رو زنان غالباً ترس از دست دادن را تجربه میکنند، در حالی که مردان بیشتر نگران آسیب رسیدن به زن هستند.
زن، تجلی محبوبیت زیبایی و معشوق بودن در عالم هستی است نشانهای الهی که به انسان یادآور میشود که معقولات را نمیتوان بیواسطه دریافت کرد و محسوسات باید پل ارتباطی باشند. زن، این نماد الهی، جلوهی معشوقه بودن (خداوند) را در خود متبلور ساخته است.
در عین حال زن نیز به نشانههایی نیاز دارد چرا که خود نیز انسانی است که در نقش مادر پرورشدهندهی فرزند خویش میشود. عشق زن والاترین و نابترین جلوهی عشق در هستی است زیرا ارزش هر انسان به آن چیزی وابسته است که میپروراند. زن با این ویژگی، مظهر ربوبیت الهی نیز میگردد؛ او پرورنده و مربی است و این خود یکی از شگفتیهای خلقت محسوب میشود.
زن عاشق میشود مادر میشود و عشقی را که از همسر خویش دریافت کرده در وجود فرزندش متجلی میسازد. این چرخهی عشق و پرورش، از والاترین و زیباترین اسرار آفرینش و نمادی از حکمت و عظمت الهی است.
پ/ن: دختر گلم هرجا که این متن رو میبینی بهت میگم
برای ابراز عشق به یک مرد هیچ تلاشی نکن اجازه بده در طلب گوهر وجودت باشن