تلفیق افکار من و چشمهای توبه پرواز وا میداردلا به لای نسیمهای خشک آذربرگ را. بی وقفه میرقصاندنفسهای آخر مرگ را.سبز میکند در زمستانِ بی برگیخیال ساده گلبرگ را.