چند خطی در باب جهان درونگراها گفتم بیام بنویسم تا شاید بهتر بتونیم همو درک کنیم.
آدمایی که درونگران هیچ وقت نمیان جار بزنن که من یه درونگرام
آدمای درونگرا اینقدر در کنش با خودشون هستن که وقت و حوصله اینو ندارن که همه جا موقع حرف زدن بگن که یه درونگران و از خصوصیات مثبت و منفیشون بگن. اینقدر درونشون رو کنکاش می کنن روزازنه که بیان اینکه من یه درونگرام واقعا حوصله می خواد و ما خسته ها از پسش برنمیایم.
درونگراها معمولا از جمع های شلوغ خوششون نمیاد
و این باعث میشه که وقتی به یه مهمونی یا دورهمی دعوتشون می کنید در اکثر مواقع بگه نه. چون از بودن در کنار یه خیلی آدم، احساس راحتی نمیکنه و دوست داره زودتر اونجا رو ترک کنه. درونگراها وقتی غصه دار میشن برعکس برونگراها زیاد درباره ش حرف نمیزنن و میریزن تو خودشون یا "حلش می کنن یا توش حل میشن" . پس اگه پارتنرتون یا دوستتون یا خواهر و برادرتون رو دیدید دچار غمی شده و درباره ش حرف نمیزنه، اصرار نکنید که بابا بیا حرف بزن.یه وقتایی نباید هیچی گفت و فقط باید اجازه داد تا شخص مقابل فضا رو امن ببینه و بعد با دل خودش بیاد و درباره چیزی که اذیتش میکنه حرف بزنه... اصرار نکنید که تو چرا حرف نمیزنی!! چته؟!
دفعه بعدی ممکنه یه جور دیگه جواب بدماااا خخخخ.
تو ماشین درونگراها اصرار نکنید که صدای موزیک رو زیاد کن
هی نگین بابا مگه پیرمردی که اینطوری گوش میدی!!اونا به صدای بلند حساسن و لطفا درکشون کنید.../جهان درونگراها با سکوت و خلوت آمیخته شده و این سکوت و خلوت واسشون بشدت ارزشمنده. کسی که بخواد بی پروا باشه و بدون اجازه وارد جهان پشت این دو کلمه بشه ممکنه باعث ناراحتی اون شخص بشه. پس اگه دیدید دوستتون یا ... یه مدتیه ازش خبری نیست شونصد بار زنگ نزنید بهش که کجایی فلانی. اگه احساس کنه که تو مخاطب امنی هستی قطعا بهت بها میده و وقت و انرژی واسه رابطه ش با تو صرف میکنه... پس اینقد قفلی نزنید.
توی چت کردن هم کم حرف بودنشون رو هی به رخشون نکشید و هی نگید چقد کم حرفی!
واقعا چت کردن هم حوصله می خواد!! حالا اگه طرف مقابلت هم یه درونگرا باشه دیگه واویلاست!!
در زمان حرف زدنتون ممکنه خلیی از استیکر و ایموجی استفاده کنه و کمتر تایپ کنه، پس لطفا مدام بهش نگو چرا کم حرفی!اون کم حرف نیست شاید تو رو شنونده حرفاش نمیدونه!
خلاصه که جهان درونگراها رو درک کنید و اجازه بدید که با خودشون راحت باشن! اونا از تنهایی نمیترسن و آدمای خجالتی هم نیستن، به وقتش هم کلی حرف برای زدن دارن ولی مهمه که مخاطبش کیه و داره درباره ی چه موضوعی حرف میزنه باهاش.
درونگراها از تنها بودن و تنهایی و تنها زندگی کردن نمیترسن!اتفاقا اونا خیلی خوب بلدن که چطوری از پس خودشون بر بیان وقتایی که سرباز ارتش تک نفره خودشونن...
لطفا درکمون کنید.
اگه تجربه این شکلی دارید دوست داشتید کامنت کنید :)
