پرداخت مستقیم با یک کلیک. نمی‌دانم این چقدر به نظر شما آینده‌نگرانه می‌آید، چقدر تا دنیایی این شکلی فاصله داریم؟ دنیایی که همین حالا هم در بعضی کشورها در حال اجراست. جایی که به راحتی با یک کلیک، یا با نزدیک کردن گوشی و ... پرداخت را انجام می‌دهند. اولین آشنایی من با پرداخت مستقیم برمی‌گردد به چندین سال قبل در برنامه‌های خارجی. برنامه‌ای از من اطلاعات کارتم را می‌خواست و می‌گفت هر ماه از حسابت کسر می‌کنیم و هر وقت نخواستی کنسل کن. آن موقع فکر کردم پناه برخدا، این دیگر چه جورش است؟ روی چه حساب اطلاعات حساب زبان بسته را بدهی دست این‌ها؟ یعنی خودشان دست می‌کنند توی حسابت و بدون اطلاع پولت را برمی‌دارند؟ آن موقع به نظرم خیلی عجیب و ناامن آمد (تازه خوب بود که اصلا کارت خارجکی هم نداشتم که نگرانش باشم). آن موقع برایم این ایده زیادی جدید بود. دیدی که داشتم مثل دید پدربزرگ و مادربزرگ‌ها به خرید با کارت بود که پول نقد را به آن ترجیح می‌دهند. به نظرشان امن‌تر و ساده‌تر است. به هر حال پول نقد را می‌توانی جلوی چشم‌هایت ببینی. حالا همینقدر که ترس این نسل از تغییر خنده‌دار به نظر می‌رسد ترس آن موقع خودم خنده‌دار به نظرم می‌رسد.
جهان امروز هر چه بیشتر و بیشتر خودکار می‌شود و چه بهتر. این خودکارسازی‌ها ذهن انسان را آزاد می‌کند. هر کار انجام نشده‌ای توی مغز آن قدر منابع را مصرف می‌کند تا بالاخره انجام می‌شود حتی اگر در این میان کاری به آن نداشته باشی. هر از چندگاهی یادت می‌افتد و با خودت می‌گویی «قبض رو هم باید بپردازم.» بعد فکر می‌کنی «حالا هنوز وقت داره.» و هر روز تا زمان پرداخت این چرخه تکرارشونده می‌آید و توان مغزی‌ات را می‌خورد. یک راه خوب این است که در جا کارهای این مدلی را سامان بدهیم ولی شما را نمی‌دانم ولی من حداقل تنبل‌تر و بی‌حواس‌تر از این حرف‌ها هستم. و راه حل بهتر؟ این که اصلا کارهای این مدلی نداشته باشیم. چون همه‌ی این کارها به سیستم خودکاری سپرده شده. سیستمی که ما را از شر کارهای تکراری فراموش شونده راحت می‌کند و اجازه می‌دهد توان مغزیمان را جای دیگری خرج کنیم. توی دنیایی که با یک کلیک کل فرآیند خودکار می‌شود. هوش و حواس را می‌شود گذاشت روی کارهای مهم‌تر (اگر توی شبکه‌های اجتماعی حرامش نکنم).
از طرفی بحث فراموش کردن این نوع پرداخت‌ها هم هست. برای من تا به حال پیش نیامده که پرداخت سر موعد نداشته باشم (با توجه به میزان حواس‌پرتی‌ام این موضوع بعید ولی با توجه به میزان اضطرابم طبیعی است، بزنید به تخته). ولی تجربه این را داشته‌ام که آخرهای موعد توی برنامه دنبال تسویه حساب برای پرداخت اعتباری بگردم. گزینه‌ای که پیدا کردنش راحت هم نبوده و هم‌زمان نگران دیرکردش باشم.
در راستای پرداخت خودکار کاش می‌شد پرداخت دنگ یا قرض دوستان را هم خودکار کرد و سر ماه که حقوقشان واریز شد اول به صورت خودکار آن مبلغ قرض گرفته برود به حساب شخص قرض دهنده (این قسمت از مطلب هیچ‌گونه مخاطب خاصی ندارد.) که آن بنده‌های خدا هم دغدغه دادن قرض و دونگشان را نداشته باشند و بی‌خود عذاب وجدان و نگرانی نداشته باشند (به هر حال دوست و آشنا هستند و من نگران نگرانی‌شان هستم). و کاش این کار را برای سیم‌کارت‌ها هم بکنند که زمانی که در انتظار تماس مهمی هستی و گوشی‌ات زنگ می‌خورد شماره ۷۰۷۱ را روی گوشی‌ات نبینی.
در چنین دنیایی حداقل خیالت از جانب اسنپ، تپسی و قبض و سیم‌کارت و این‌ها راحت است و خیال آن‌ها هم از جانب تو و راحتی خیال هم که از اوجب واجبات است.
پ.ن
دست اندرکاران مسابقه نخوانند:
(از شما چه پنهان اول در شک و تردید بودم که برای شرکت در مسابقه بنویسم یا نه. در ذهنم نوشتن کاری است که آلوده کردنش به مسابقه آن هم به این شکل نامرتبط یک جور نارو حساب می‌شد. ولی بعد که دو دو تا چهارتایم را کردم دیدم حرف‌هایی دارم که بدون اجبار در این موضوع بنویسم. و خوب جایزه هم می‌دهند (مخصوصا آیپد که جان می‌دهد داخلش بنویسی) و مسابقه هم هست و من شخصا مسابقه‌ها را دقیقا تا لحظه‌ای که نباخته باشم دوست دارم.)
