✍️ توان پایداری در دوستی یکی از موفقیت‌های بزرگ برای هر فرد انسانی است. دوستی حسب نظر عمده انسان‌های دنیا دیده و سرد و گرم چشیده ارزشی بسیار والا دارد و در این نسخه قصد پرداختن به دوستی عاطفی مد نظر نیست، بلکه آنچه در نظر دارم مورد مداقّه قرار دهم، آمیزه‌ای است از فونداسیون عاطفی و اثربخشی و فایده دوطرفه می‌باشد. این بحث از این جهت مورد توجه قرار می‌گیرد که دوستی واقعی بسیاری از خلاء‌های زندگی را پر می‌کند و در بسیاری موارد می‌تواند پشت‌گرمی، قوت قلب، نگرانی‌های عمومی زندگی و حتی اقتصادی را ترمیم و یا تعمیر نماید.
به واقع برخورداری و توانمندی در حفظ یک دوستی استوار ارزشی بس والا دارد و بسیاری از نگرانی‌ها و افسردگی‌ها و شکست‌هایی که در بستر حیات انسان را می‌پیچاند و علاقه به زندگی را تا حد بسیار زیادی کاهش می‌دهد ناشی از عدم برخورداری از دوستان ثابت‌قدم می‌باشد.
به کار بردن واژه مدیریت برای کمک به تشریح و تحلیل و نتیجه‌گیری مطلوب واژه مناسبی است، به شرط آنکه موارد راهنما به خوبی شناسایی و خطوط آن همواره به عنوان نقشه راه مورد عنایت قرار گرفته و در واقع فرآیند مدیریت شود.
۱- دوستی نمی‌تواند یک‌طرفه باشد بلکه واژه «مناسب» «مطلوب‌تر» است. بسیار دیده شده که دوستان نزدیک به لحاظ توقعاتی که شاید حل و رفع آن از طرف مقابل بر نیاید و یا امکان‌پذیر نباشد، رشته ارتباط را از یک طرف گسسته‌اند.
۲- دوست عمدتاً یک راهنمای بی‌غرض و یا یک مددکار مخلص است و به آن جنبه اقتصادی دادن به شرط برآورده نشدن خواسته تا ترمیم و برگشت به شرایط قبل زمانی طولانی خواهد داشت و شاید اساساً در این مسیر این رشته گسسته و برگشت‌پذیر نباشد.
۳- دوستی واقعی نیاز به اثبات دارد و صرف یکی دو مهمانی و خوردن دو فنجان چای نمی‌تواند پایدار کننده رفاقت باشد شاید د این‌گونه موارد و این‌گونه ارتباطات با یک خداحافظی ساده موضوع خاتمه یابد.
۴- هر یک از اعضای شریک در یک پیمان دوستی باید نهایت تدبیر را بکار گیرد تا لغزشی در این ارتباط ایجاد نشود. دوستی پایدار در واقع حرکت روی لبه یک تیغ و یا قدم زدن بر روی یک طناب است.
۵- علاوه بر موارد ذکر شده موضوعات اطلاعاتی دو طرف نیز از اهمیت ویژه برخوردار است در واقع این‌ها همه شرط لازم برای یافتن و نگهداری دوست واقعی است.
۶- اینکه صحبت از اعتماد و کمک و ایستادن به پای دوست، شاید ظاهری کدر داشته باشد، ولی این نباید ما را به سمت نتیجه‌ای رهنمون سازد که مرز دوستی صرفاً احوال‌پرسی گرم و نشست و برخواست لذت‌بخش است. نزدیکی عاطفی واقعی و توقعی که از آن می‌رود از هر جهت و از جمله موضوعی، انتها ندارد به شرط آنکه این ارتباط درست فهمیده شود و به واقع دیدار دوستان، روح را شادی بی‌افزاید و دیدار دوست همچون پیدا گردن درّی گرانبها در دل یک صدف باشد.
امیرحسین خیرخواه
صفحه ما رادر اینستاگرام دنبال کنید:
