تیکِ عصبی یعنی دستهات توی جیب کاپشنته و همهی سعیت این باشه که انگشتات رو یه گرهِ شُل بزنی؛ برای این که راحت باز بشه و زاویهی آرنجها رو یه مقدار کمتر از نود درجه تنظیم کنی... بهونهات این باشه که جیب کاپشنت پاره نشه چون نُوِ؛ درحالیکه خوب میدونید همهی اینها بهونهاس: هم تو و هم نویسنده!