زبانِ فروغ و حرف‌های من

نمی‌دانم چرا تحمل جمعیت را ندارم...

چرا تحمل زندگیِ فامیلی را ندارم...

من آن‌قدر به تنهاییِ خودم عادت کرده‌ام که در هر حالت دیگری، خودم را بلافاصله تحت فشار و مظلوم حس می‌کنم...

تا دور هستم، دلم می‌خواهد نزدیک باشم...

و نزدیک که می‌شوم، می‌بینم اصلا استعدادش را ندارم...