خوبیِ قدم زدن های توی زمستون، اینه که راحت میتونی با ترانه‌ی « ای تو زیبا _ کاوه آفاق » سوت بزنی، بی‌اینکه کسی متوجه این لاابالیگری تو بشه: منظورم ماشین‌سوار‌هاست. پس پیاده‌ها چی؟ صاحبای سوپرمارکت‌هایی که تا نصفه‌شب بازَن؛ راننده تاکسی‌های دور میدون امام که با ته‌مونده‌ی گرمای بخاری‌ای که نیم‌ساعت پیش، خاموش شده و شیشه‌ی سمت چپ که اندازه‌ی یه بند انگشت بازه، بی‌حرکت° به صفحه‌ی روشنِ گوشی خیره شدن یا... رفقای نیکوتینی و... منظورم ماشین‌سوار‌هاست؛ کسی که توی این سرما، بیخیال° خودش رو دچار سرما کرده، برگه‌ی آسی برای پنهون کردن از هم پیاله‌های خودش نداره.
