در مقاله‌ی قبلی ۳ بازی سازمانی با تاکید بر "درک تعارض، ارتباط موثر، درک تنوع ارزش‌ها" برای حل تعارض معرفی کردم و در این مقاله نیز روش استفاده از بازی‌ها برای حل تعارض در سازمان را توضیح دادم. در این مقاله به معرفی چند بازی دیگر برای حل تعارض با تاکید بر "ساختن اعتماد، ایجاد پرسپکتیو،" را معرفی خواهم کرد.
یک توضیح کلی
در تمامی این بازی‌های سازمانی برد و باخت اهمیتی ندارد و مهم‌ترین بخش هر بازی بحث و گفتگویی است که بعد از انجام بازی در گروه شکل می‌گیرد و نقش گرداننده در آموزنده نگه‌داشتن بحث و افزودن نکات مهم و تاکید کردن بر نتیجه‌گیری‌ها بسیار اهمیت دارد. این بازی‌ها مشتی نمونه‌ی خروار از میان هزاران بازی سازمانی موجود انتخاب شده‌اند و ممکن است برای نیاز شما مناسب نباشند و صرفا جهت آشنایی به عنوان مثال مطرح می‌شوند. توصیه می‌کنم برای یافتن بازی‌های مورد نیاز سازمان خودتان با یک متخصص بازی‌های سازمانی مشورت کنید.
به ستون یک
هدف: ساختن اعتماد
مناسب برای گروه‌هایی با ماکزیمم ۲۰ نفر
ایده‌ی بازی: در این بازی می‌خواهیم بفهمیم که بیشتر از یک پاسخ درست برای هر چالشی وجود دارد و هر کدام از ما جایگاه مناسب خودمان را در گروه داریم و باید به توانایی‌ها و نقطه نظرات هم اعتماد کنیم.
روش بازی: از تیم بخواهید همه به ستون یک شانه به شانه به ایستند و یک صف تشکیل بدهند. خودتان روبروی صف بایستید و همه‌ی صف را ببینید. همه‌ی افراد باید رو به شما ایستاده باشند. حالا بازیکنان باید به دستورات شما عمل کنند. هر دستور شما یک طیف را مشخص می‌کند و افراد باید موقعیت خود را در آن طیف پیدا کنند. برای هر دستور یک جمله برای سمت چپ صف و جمله‌ای برای صف راست صف داریم و هر کس باید جا خود را در آن طیف پیدا کند. به عنوان اولین دستور می‌توانید از قد یا وزن شروع کنید. برای مثال: قد بلند چپ قد کوتاه راست. حالا بازیکنان باید در صف حرکت کرده و جای خود را پیدا کنند تا صف مرتب شود. یادتان باشد که اسم این بازی به ستون یک است حتی اگر دو نفر هم قد هستند نباید در یک جایگاه قرار بگیرند و با مذاکره باید ترتیب خود را پیدا کنند. برای مرتب کردن صف محدودیت زمانی خاصی نداریم و بهتر است که بگذاریم بازیکنان با آرامش صف را مرتب کنند.
لیست طیف‌های بازی:
قد بلند هستم / قد کوتاه هستم عاشق سورپرایزم / از سورپرایز متنفرم ریسک می‌کنم / در محدوده‌ی امن خود می‌مانم خشم خود را بروز می‌دهم / احساساتم را برای خودم نگه می‌دارم تولدم نزدیک است / تا تولدم زمان زیادی مانده سریع عمل می‌کنم / بیشتر مشاهده و بررسی می‌کنم با غریزه‌ام تصمیم می‌گیرم/ با منطقم تصمیم می‌گیرم رقابت را دوست دارم / همکاری را دوست دارم جزییات مهم‌تر است / دیدن تصویر کلی مهم‌تر است خود به خود عمل می‌کنم / همه‌چیز را برنامه‌ریزی می‌کنم
گفت و گو: در میانه‌ی دستورات از افراد بپرسید که آیا ترتیب صف برایشان عجیب است یا حدس می‌زدند که این جایگاه را داشته باشند در پایان بازی نیز از افراد بپرسید کدام مکان‌ها در صف راحت‌تر و سخت‌تر است و چگونه جای خود را در صف پیدا می‌کنند. آیا در هنگام تعارض فرض می‌کنیم که طرف مقابل ما دقیقا نقطه‌ی مقابل ما در صف ایستاده؟ آیا امکان ندارد با نفر کناری مان در صف دچار تعارض شویم؟
هی تو
هدف: ایجاد پرسپکتیو
مناسب برای گروه‌هایی با ماکزیمم ۲۰ نفر
ایده‌ی بازی: در این بازی می‌خواهیم به بیهوده بودن پیدا کردن مقصر در حل تعارض و درک نگاه دیگران در حین تعارض بپردازیم و تمرین کنیم که هر اشتباهی الزاما مقصری ندارد.
روش بازی: از بازیکنان بخواهید در یک دایره بایستند و تقریبا فاصله‌های یکسانی باهم داشته باشند. خودتان بازی را آغاز کنید. به صورت تصادفی به یکی از بازیکنان نگاه کنید و با دست به او اشاره کنید و بگویید: "هی! تو" حالا همان بازیکن باید این کار را یا یک بازیکن دیگر انجام دهد. هرکس فقط می‌‌تواند به بازیکنی اشاره کند که کسی به او شاره نمی‌کند و این کار تا آخرین نفر ادامه پیدا می‌کند و نفر آخر به شروع کننده اشاره می‌کند. حالا از همه بخواهید دست خود را پایین بیاورند و با تمام دقت به شخصی که به او اشاره می‌کردند خیره شوند. وقتی همه به هم خیره شدند بازی آغاز می‌شود. این بازی سه قانون ساده دارد: - هیچ‌کس نباید حرکتی بکند. - چشمتان را از بازیکنی که انتخاب کردید بر ندارید. - اگر کسی که به او خیره شدید حتی کوچک‌ترین حرکتی کرد شما باید آن حرکت را دقیقا تکرار کنید. معمولا در ابتدا همه ساکن هستند اما کم‌کم همه شروع به حرکت می‌کنند و هیاهو و هرج و مرج حاکم می‌شود. در زمان هرج و مرج فریاد بزنید:"هی! شما!" و بازی را متوقف کنید. و دوباره از اول شروع کنید.
گفت و گو: در زمان توقف بازی تلاش کنید از افراد بپرسید که چرا همه چیز خراب شد و به نظرشان مقصر کیست. و از آن مقصر احتمالی نیز بپرسید که چه کسی را مقصر می‌داند. پس از چند دور بازی کردن از افراد بپرسید که آیا تجربه مشابهی در محل کار داشته اند که فرایندی گروهی بدون هیچ مقصر خاصی کم‌کم دچار هرج و مرج و فروپاشی شده باشد؟ و آیا یافتن مقصر باعث می‌شود که در دور بعد بازی را بهتر انجام دهیم؟ بهتر است به جای یافتن مقصر در زمان بین دو بازی چه کاری انجام دهیم؟
این دو بازی به نسبت بازی‌های دیگر نیاز به حرکت و جنب و جوش بیشتری دارند و در کنار اهداف حل تعارض به افزایش روحیه نیز کمک می‌کنند. هفته‌ی آینده بازی‌های بیشتری معرفی خواهم کرد
بازی‌کردن و بازی‌گوشی را فراموش نکنید. همیشه به بازی
