بس چه سنگین شده بارِ غمت بر دلِ ما،
بس چه دشوار در این وادی است این منزلِ ما
آمدی و همهٔ دار و ندارم بردی،
تو ببین، گشته خراباتی این محفلِ ما.
رفته ای و دلِ ما بعدِ تو خاموش شد،
دیگر امید ندارد به کسی این دلِ ما.
هرچه گفتم، به خدا دردِ دلم بیشتر شد،
تو گذشتی و چنین سخت گذشت بر دلِ ما.
چه بدون خداحافظی تو دلِ کندی،
حسرتی مانده به روی دل و این سینهٔ ما.
با خودم باز بگویم که خیری آمده است…
بس چه سنگین شده بارِ غمت بر دلِ ما
مجنون تبریزی