از غمِ تو در دلم طغیان برپا میشود
از حرم تا خیمهها نامِ تو پیدا میشود
تا که اسمِ آب بر لبها جاری میشود
اشک از چشمانِ طفلانم سرازیر میشود
با رفتنت از خیمهها خونها سرازیر میشود
تا که به گودال رویِ لشکر سرازیر میشود
بعد از تو این خیمهگاه حتماً غارت میشود
پس بمان ای جانِ زینب، خب مگر چه میشود
مجنون تبریزی
