آسیب های ورزشی برای همه افراد و در همه رشته‌های ورزشی می‌تواند اتفاق بیفتد. حتی پیاده‌روی هم می‌تواند آسیب‌های ویژه خود را داشته باشد. اما شما می‌توانید با رعایت برخی اقدامات احتیاطی تمرینی، خطر آسیب‌دیدگی خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهید.
آسیب های ورزشی به آسیب‌هایی می‌گویند که موقع ورزش کردن ایجاد می‌شوند. کودکان بیشتر از بزرگسالان مستعد این آسیب‌ها هستند اما همه افراد با همه شرایط و سنین می‌توانند از این آسیب‌ها رنج ببرند. اما افراد زیر شانس بالایی برای آسیب دیدن هنگام ورزش کردن دارند:
شایع‌ترین آسیب های ورزشی به اندام‌های زیر وارد می‌شود:
برخی از شایع‌ترین علل آسیب های ورزشی عبارتند از:
آسیب های ورزشی انواع و اقسام مختلفی دارند اما شایع‌ترین آسیب های ورزشی شامل:
پیج خوردگی به معنای بیش از حد کشیده شدن یا پاره شدن رباط‌ها مد نظر است.
عضلات دارای رشته‌ها و فیبرهای عضلانی هستند که تا یک حدی تحمل کشش و فشار را دارند. در صورتی که بیش از تحمل آنها بهشان فشار وارد شود عضله دچار کشیدگی می‌شود. کشیدگی عضلات می‌تواند با پیچ خوردگی اشتباه شود.
زانو یک بخش پیچیده در سیستم حرکتی می‌باشد. زانو دارای رباط‌های مختلف، عضلات، مفصل و مینیسک می‌باشد. هر گونه آسیب به ساختارهای زانو، کشیدگی بیش از حد، کشیدگی و پارگی عضلات باعث آسیب به زانو می‌شود.
تاندون آشیل یکی از قوی‌ترین تاندون‌های بدن است که پشت مچ پا قرار دارد و به پاشنه متصل می‌شود. این تاندون فشار زیادی را در طول تمرینات تحمل می‌کند و در صورت پارگی درد زیادی را ایجاد می‌کند.
تورم یک واکنش عادی در برابر آسیب است. پس تورم در عضلات آسیب دیده یک اتفاق طبیعی است.
در صورتی که به استخوان ضربه وارد شود و استخوان تحمل ضربه وارده را نداشته باشد استخوان می‌شکند. در حالی که عموم مردم فقط شکستگی کامل را شکستگی استخوان در نظر می‌گیرند. ترک برداشتن استخوان نوعی از شکستگی استخوان است. ترک برداشتن انگشت‌ها در ورزش یک آسیب دیدگی رایج است.
به محل اتصال شانه و مفصل شانه کلاهک گرداننده می‌گویند. کلاهک گرداننده باعث حرکت مفصل در همه جهات می‌شود. در این بخش از شانه ۴ عضله بهم می‌رسند. هر گونه آسیب و پارگی در عضلات این بخش باعث آسیب به کلاهک گرداننده می‌شود.
در هنگام ورزش کردن در صورتی که استخوان از محل طبیعی خود جابجا شود این عارضه ایجاد می‌شود. جابجا شدن خود استخوان می‌تواند به بافت‌های اطراف استخوان آسیب شدید وارد کند و معمولا باعث درد‌های شدید و آسیب‌های ثانویه خطرناک شود.
کارهای ساده‌ای وجود دارد که با انجام آنها از آسیب دیدن خودتان در حین ورزش جلوگیری می‌کنید. در اینجا دستورالعمل‌هایی برای جلوگیری از آسیب در حین تمرین وجود دارد:
سرد کردن پس از تمرین برای بازگرداندن آرام ضربان قلب به حالت عادی مهم است. پیاده روی به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه بعد از ورزش یکی از راه‌های سرد کردن است. حرکات کششی پویا را قبل و بعد از تمرین انجام دهید. حرکات کششی به افزایش انعطاف‌پذیری کمک می‌کند. بهتر است بعد از گرم کردن و سرد کردن بدن، حرکات کششی انجام دهید.
اگر دچار آسیب تمرینی شده‌‌اید کارهای زیر را انجام دهید تا آسیب سریع‌تر بهبود یابد.
داروهای ضد التهاب مانند استامینوفن می‌تواند به کاهش درد و التهاب ناشی از آسیب کمک کنند. با این حال، اگر داروی دیگری مصرف می‌کنید یا مشکلات پزشکی دارید، قبل از استفاده با پزشک خود مشورت کنید.
اکثر آسیب‌های تمرینی در عرض ۴ هفته یا کمتر به خودی خود بهبود می‌یابند. اگر آسیب در عرض یک هفته بهبود نیافت، یا اگر بدتر شد، به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.
تا زمانی که به طور کامل بهبود نیافته‌اید، فعالیتی را که باعث آسیب شده است انجام ندهید و از هر گونه فعالیتی که به ناحیه آسیب دیده فشار وارد می‌کند خودداری کنید.
ورزش را به طور کامل متوقف نکنید فقط به ناحیه آسیب دیده فشار وارد نکنید. فعال ماندن ممکن است به شما کمک کند سریع‌تر بهبود پیدا کنید. تا زمانی که محل آسیب خوب می‌شود تمرین‌های جدید و متنوع انجام دهید. به عنوان مثال، اگر مچ پایتان پیچ خورده است، بازوهای خود را ورزش دهید. اگر شانه‌تان آسیب دیده، پاهایتان را با پیاده‌روی تمرین دهید.
پس از بهبودی کامل از آسیب زمانی که درد تمام می‌شود به آرامی شروع به تمرین کنید. سعی نکنید با همان شور و حرارتی که قبل از آسیب دیدگی تمرین می‌کردید، تمرین کنید. شما باید قدرت و استقامت عضلانی خود را بازسازی کنید. ممکن است ۳ هفته ورزش منظم طول بکشد تا سطح آمادگی جسمانی قبل از آسیب را به دست آورید. اگر خیلی فشار بیاورید، ممکن است دوباره به خود آسیب برسانید.
