هواپیما بالاخره نشست توی فرودگاه خارجی و هیچکس زبانم رو، و حتی انگلیسی هم بلد نبود. خواستیم توی فرودگاه سیم‌کارت بگیریم اما متوجه شدیم که قیمتش بالاست؛ پس تصمیم گرفتیم که با تاکسی فرودگاه بریم هتل که یه کار ضروری پیش اومد. یه تماس داشتیم به خط تلفن دائمیمون، اما به این خاطر که مبلغ صورت حساب خیلی سریع به حداکثر رسید تماس قطع شد. اینجا خدا خدا می‌کردیم که کاش سرویسی، شرکتی بود که قبضمون رو به صورت اتوماتیک بده؛ چون حتی کدهای دستوری اون‌جا کار نمیکرد. با کلی فکر و تحمل استرس تو تاکسی، به ذهنمون رسید که با یه خط ایرانی دیگه که اعتباری بود و شارژ محدودی داشت قبض این سیم کارت رو پرداخت کنیم. امااا حتی وارد اینترنت بانک نمیشدیم چون آی پی تغییر کرده بود.
رفتیم سراغ اپلیکیشن‌های دیگه، اما برای اونا پیامک بانک نمیومد! خب، فکر می‌کردیم کاش شرکتی بود که خط اعتباریمون رو هم به صورت خودکار شارژ می کرد. صبر کردیم رسیدیم به هتل و رمز اینترنت رو گرفتیم که تماس بگیریم اما طرف مقابل هیچ کدوم اپ‌ها رو نداشت. واقعا پیچیده شده بود. فلذااا با تماس مجازی درخواست کردیم یکی قبض همراهمونو بده و بعد دوباره از خط دائمی تماس گرفتیم با کسی که خیلی با تکنولوژی دوست نبود و اون عصر کارمون راه افتاد. اما خب دوباره به سقف حداکثری قبض رسیدیم تقریبا و می‌دونستیم به زودی قطع میشه.
فردا صبح، ایمیلمو چک کردم و دیدم با درخواست تسهیلاتی که داشتم موافقت نشده بود. فقط چون به اشتباه سیصد تا تک تومنی! کمتر قبضمو پرداخت کردم و بانک در جواب استعلام خوش حسابی، منو مقروض گزارش کرده بود. به ذهنم رسید اگه سیستمی بود که مبلغ درست رو دقیقاً سر وقت خودش پرداخت می کرد این‌جوری نمیشد.
خب حالا شده دیگه... اومدم پرداختش کنم، اما نمیشد. یعنی باز پیامک بانک نمیومد. واقعا هم روم نمیشد دوباره به یه نفر دیگه بگم سیصد تا یک تومنی به شماره کارت قسطم پرداخت کن (تازه شماره کارت قسطی که نمیدونم چند بود چون اینترنت بانکم تو کشور غریب باز نمیشد).
اما در این لحظه یادم اومد که دقیقا فردا و پس فردا دوباره قسط دارم. هر کدوم برای یک بانک، مبلغشم یادم نمیومد که بگم کسی برام واریز کنه. عالی شد. همسفرم بهم خندید، گفت من دیشب قسط داشتم اتفاقا، و برنامه ریزی کردم تا یک سال سر هر ماه یک مبلغ مشخص از حسابم برداشته بشه و پایا بشه به حساب قسطم. اما وقتی برگشت ایران متوجه شد که پایا انجام نشده و ایشون هم متوجه این قضیه نشده بوده چون پیامک نمی‌گرفته.
یادم افتاد که هفته گذشته قبض برق تابستون و نداده بودیم؛ اونم تو ماه پر مصرف یک خانواده گرمایی با چهار تا کولر گازی! از اداره برق اومده بودن که برق و قطع کنن اما سرایدار پا در میونی کرده بود و مهلت گرفته بود واسه یک روز دیگه، که اینا خانواده خوش‌حسابی هستن حتما یادشون رفته و صد البته درست می گفت. هر کدوم از ما فکر کرده بود که یکی دیگه‌مون قبض برق رو پرداخت کرده.
اینجا من شخصاً تصمیم گرفتم که برم بگردم، یه اپلیکیشن درست درمونِ حواس جمع پیدا کنم که تو شلوغی این روزا، یه باری از دوشمون برداره و قبض مادر و پدرم رو هم به صورت خودکار پرداخت کنه تا نخواد هر ماه برن بانک و تو صف شلوغ خودپرداز و تحمل غرولند بقیه؛ عینک بزنن و به سختی و با استرس قبضاشونو پرداخت کنن. فکر این که مثلاً یک درصد وقتی سفر بودیم برقمون رو قطع می کردن و مثلا یخچال از کار میفتاد و همه چیز خراب میشد واقعا ترسناکه...
