#1
کمی قبل‌تر از اولین ماهِ سال، چه کسی فکرش را می‌کرد که چشمان او به بهارِ امسال روشن نمی‌شود؟ سعی کرد کمک بگیرد. توییت‌هایِ پشت‌سر هم با عنوان: "چه کسی اهمیت می‌دهد؟ وقتی یک نور میانِ میلیون‌ها ستاره خاموش می‌شود؟¹" گویا جوابش را از قبل می‌دانست... هیچ‌کَس! وقتی رفت همه او را قضاوت می‌کردند، داستان‌های بی‌پایه و اساس می‌بافتند؛ اما دریغ از کسی که بگوید:
" او به دنبال کمک بود... فقط همین... "
حال فرصت‌طلبانی که خود را دوست وِی معرفی می‌کنند به همراه هشتگ "هرگز فراموشت نمی‌کنیم" با مزار او عکس می‌اندازند....
₁One More Light, song by Linkin Park
#2
مردم؛ تعریف یکسانی برای همه دارد... اما نه برای او...
برای او مردم یعنی زودقضاوتی، یعنی نسنجیده حرف زدن؛ شاید بعضی مواقع استنثنی‌هایی در کار باشد، اما آنقَدَر کم است که حق را به اکثریت می‌دهد. چهره‌ی او با دیگران متفاوت است، چشم‌هایش نامیزان و لب‌هایش گویی همیشه نالان...
طوری او را زیرچشمی نگاه می‌کنند که گویی در حادثه‌ی رانندگی به این شکل در آمده، اما وقتی می‌فهمند مشکلش مادرزاد است انگشت اتهام را به سمت خانواده‌ی او می‌گیرند...
" چقدر بی‌فکر، بیچاره الان چقدر زجر می‌کشه... "
اما نمی‌دانند که او از این حرف‌ها بیشتر زجر می‌کشد تا مشکلش!
می‌گفت: مشکل مردم با من چیست؟ چرا نمی‌توانند من را همینطوری که هستم قبول کنند؟ چرا توانایی‌هایم را کنار گذاشته و روی چهره‌ام زوم کرده‌اند؟
#3
ادامه دارد...
سلام به دوستان خوب ویرگولی، میدونم ۲ ماهی نبودم. همه چیز خیلی به هم ریخته شد :) سعی می‌کنم از این به بعد بیشتر باشم... دوست‌دارتون، آگوست
و بله! :) به رسم همیشه آهنگ داریم، Run Boy Run از Woodkid | دانلود مستقیم یا Spotify
