نکات کلیدی این مطلب:
کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – یک فرد می تواند تنها باشد و احساس رضایت کامل داشته باشد ویا ممکن است در محاصره دیگران باشد و احساس تنهایی عمیق کند. احساس تنهایی تنها بر افرادی که مجرد هستند تأثیر نمی‌گذارد، بلکه می‌تواند بر فردی که در رابطه عاشقانه طولانی مدت است، تأثیر بگذارد. زیرا فرد احساس می‌کند توسط شریک زندگی خود دیده نمی‌شود، شنیده نمی‌شود یا درک نمی‌شود.
اکثر مردم در برحه‌ای از زمان، احساس تنهایی را تجربه کرده اند. هر کسی ممکن است تغییراتی را در زندگی خود تجربه کند که می تواند بر توانایی او برای سازگاری تأثیر بگذارد و همچنین می تواند خطر احساس تنهایی را افزایش دهد. به عنوان مثال، نقل مکان به شهر جدید، شروع شغلی تازه یا پایان دادن به رابطه عاشقانه ممکن است فرد را در معرض خطر احساس تنهایی در نتیجه تغییرات سبک زندگی قرار دهد.
با این حال، احساس تنهایی مزمن ممکن است اخطاری در خصوص مسائل عمیق تر باشد و نباید نادیده گرفته شود. به عنوان مثال، در تحقیق اخیر دانشگاه هاروارد مشخص شد که 36٪ از بزرگسالان احساس تنهایی پس از همه گیری ویروس کرونا را گزارش کردند و 16٪ از بزرگسالانی که در رابطه متعهدانه قرار داشتند گزارش کردند که احساس تنهایی مزمن دارند.
از آنجایی که احساس تنهایی میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مهم است که برخی از دلایل رایج‌تر مرتبط با احساس تنهایی را بشناسیم که شامل موارد زیر می‌شود. (پیشنهاد می‌شود مطلب دو حقیقت تازه درباره عوارض تنهایی که باید بدانید را مطالعه کنید.)
ترس از تنهایی اغلب ناشی از رها شدن یا طرد شدن در دوران کودکی است. فردی که با ناتوانی در تنهایی دست و پنجه نرم می کند، ممکن است انتخاب های تکانشی و ضعیفی داشته باشد، مثلاً بلافاصله یک رابطه را با رابطه ای دیگر جایگزین کند، ممکن است در رابطه‌ای نامطلوب باقی بماند تا از تنها ماندن جلوگیری کند یا ممکن است یک رابطه معمولی را عاشقانه تلقی کند. آنها ممکن است اخطار های مربوط به ناسازگاری، فقدان اهداف، ارزش های مشترک، تفاوت در هوش یا آرزوهای شغلی را نادیده بگیرند، به حداقل برسانند ویا انکار کنند. این الگوهای رابطه اغلب با سبک دلبستگی مضطرب همراه هستند.
به عنوان مثال، مقاله ای از محقق معروف ریان جولیان (Ryan Julian) به این موضوع می پردازد که چگونه ترس از تنهایی در افراد دلبسته مضطرب دامن می زند، به ویژه در پایان یک رابطه عاشقانه به دلیل ایجاد زخم های رها شدن. بسیاری از افرادی که سبک دلبستگی مضطرب دارند، در حالی که در رابطه عاشقانه هستند، سطوح بالایی از نارضایتی، بی اعتمادی و وابستگی دارند، اما در عین حال برای اینکه بدون شریک زندگی نکنند نیز دست و پنجه نرم می کنند. این می تواند تبدیل به عمل شعبده بازی در تلاش برای به حداقل رساندن ترس از رها شدن و طرد شدن شود و در عین حال احساسات نارضایتی آنها را از بین ببرد، که می تواند منجر به احساس افسردگی و تنهایی شود. (پیشنهاد می‌شود مطلب 15 حقیقتی که باید در مورد احساس تنهایی بدانید را مطالعه کنید.)
افراد وابسته ناایمن در معرض خطر افزایش احساس تنهایی مزمن هستند، حتی زمانی که در یک رابطه هستند. این زخم‌های اصلی اغلب از آسیب‌های دلبستگی دوران کودکی سرچشمه می‌گیرند، جایی که نیاز آنها به ثبات و قابلیت اطمینان از سوی مراقبانشان برآورده نشد.
برای مثال، افرادی که دارای سبک دلبستگی “مضطرب-دوسوگرا” هستند، در معرض خطر بیشتری برای استفاده از طرحواره‌های جهت‌دار در روابط خود هستند که به دنبال هدایت خواسته‌های دیگران برای جلب تأیید و پذیرش آن شخص است. به عبارت دیگر، یک فرد دلبسته مضطرب ممکن است با تمایلات مردم پسند مبارزه کند در حالی که نیازهای خود را قربانی می کند تا رابطه ای امن داشته باشد و از تنهایی جلوگیری کند.
از طرف دیگر ممکن است طرحواره‌های مشابهی را در رابطه با روابط عاشقانه ایجاد کند. با این حال، به دلیل ترس از صمیمیت، آنها ممکن است روابط را به عنوان بیش از حد غرق کننده کنار بگذارند که اغلب احساس تنهایی آنها را تقویت می کند. (پیشنهاد می‌شود مطلب پرورش دلبستگی ایمن و ایجاد روابط سالم را مطالعه کنید.)
افراد وابسته ناایمن ممکن است جاذبه جنسی را با ارتباط معتبر اشتباه بگیرند یا ممکن است به جای صمیمیت به دنبال روابط جنسی باشند. برای مثال, فرد با دلبستگی مضطرب ممکن است پرچم‌های قرمز ناسازگاری را به دلیل هجوم جذابیت جنسی نادیده بگیرد یا دست‌کم بگیرد.آنها ممکن است به جای بررسی از دیدگاه واقعی‌تر، شروع به تخیل درباره رابطه کنند.برعکس, آن‌هایی که وابستگی اجتنابی دارند، ممکن است روابط فیزیکی غیررسمی را راحت‌تر از کشف صمیمیت عاطفی با فرد انتخاب کنند.
اختلالی که ممکن است در رابطه اتفاق بیفتد، شامل استفاده از رابطه برای غلبه بر رابطه دیگر یا تمرکز رابطه بر اساس جنسیت است. با این حال، فرد اغلب احساس پوچی و تنهایی را به دلیل فقدان گفتگوی صمیمی، نداشتن ارتباط عاطفی و احساس کسالت در رابطه از خود نشان می‌دهد. شاید بزرگترین نشانه اشتباه گرفتن جاذبه جنسی با ارتباط این باشد که بسیاری از افراد در رابطه احساس تنهایی بیشتری نسبت به قبل دارند. (پیشنهاد می‌شود مطلب سه توصیه برای کسانی که دچار اموفیلیا یا بی‌بند و باری عاطفی هستند را مطالعه کنید.)
اول، مهم است که با خودتان و انگیزه های خود در رابطه یا روابط عاشقانه، در خصوص هرگونه ناامنی وابستگی حل نشده صادق باشید. از این رو، مهم است که هر آسیب حل نشده ای را با روانشناسی که می‌تواند بر انتخاب ها یا الگوهای روابط شما تأثیر بگذارد، رسیدگی کنید.
تنهایی در رابطه معمولاً از فقدان ارتباط معنادار با شریک زندگی شما ناشی می شود. ایجاد ارتباط بیشتر شامل صرف وقت بیشتر با شریک زندگی یا سازگاری جنسی است. این مبتنی بر زمان با کیفیت، ایجاد ارتباط سالم، صمیمی و عمیق و ایجاد تجربیات مشترک با یکدیگر است. همچنین مبتنی بر یادگیری نیازهای عاطفی برآورده نشده شما و مشارکت در حل و فصل سالم تعارضات است. (پیشنهاد می‌شود مطلب ابزارهایی برای مقابله با تنهایی را مطالعه کنید.)
محمد امین مختاریان
مطالب مشابه:
