نکات کلیدی این مطلب:
کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – ما نیازی به علم نداریم تا به ما بگوید که بودن در کنار عزیزانمان برای سلامتی ما مفید است، اما وقتی تحقیقات تجربه ما را تأیید می‌کند، می‌تواند باعث شود به تجربیات خود اطمینان بیشتری پیدا کنیم. در مقاله ای که اخیرا در Science Advances منتشر شد، مشخص شد افرادی که پیوندهای اجتماعی قوی تری دارند (چه با دوستان و خانواده خود یا با گروهی گسترده مانند انجمن ها یا احزاب)، در مقایسه با افرادی که اینگونه نیستند، کمتر مضطرب یا افسرده می شوند. این مطالعه همچنین نشان داد، افرادی که به راحتی با جامعه ارتباط برقرار می کردند، سطح رفاه بالاتری را گزارش می‌کردند. این یافته ها اهمیت پیوندهای اجتماعی برای سلامت روانی و عاطفی ما را روشن می کنند.
متأسفانه، جامعه مدرن توسعه و پرورش پیوندهای پایدار با دیگران را تقریباً آنقدر که باید در اولویت قرار نمی دهد. در این مطلب دو یافته در مورد عوارض تنهایی آورده شده است که می تواند به ما انگیزه دهد تا زمان بیشتری را با افرادی که دوستشان داریم بگذرانیم. (پیشنهاد می‌شود مقاله هنجار های زندگی مدرن و "فقر زمانی" را مطالعه کنید.)
مشاور و جراح عمومی ایالات متحده در مورد اثرات شفابخش ارتباط اجتماعی اخیراً این ادعا را مطرح کرده است که تنهایی می تواند تأثیرات مشابهی با کشیدن 15 نخ سیگار در روز بر مرگ و میر ما داشته باشد.
این داده ها از یک متاآنالیز در سال 2010 بدست می آید که به دنبال درک میزان تأثیر روابط اجتماعی بر خطرات مرگ و میر بود. نتایج متاآنالیز انجام شده به ما می‌گوید، افرادی که تنهایی را تجربه می کنند در مقایسه با افرادی که روابط اجتماعی قوی دارند 50 درصد بیشتر در معرض مرگ زودرس هستند. محققان با استفاده از روش های آماری پیشرفته توانستند نشان دهند که تأثیر روابط اجتماعی بر خطر مرگ، منعکس کننده عوامل خطرساز ثابت شده مانند کشیدن سیگار است.
این متاآنالیز که توسط مطالعه‌ای جدیدتر تایید شده است، نشان می دهد هم تنها بودن و هم احساس تنهایی می تواند شانس بیمار شدن یا حتی مرگ را افزایش دهد.
این شواهد به عنوان یک زنگ بیدارباش برای خطرات ذاتی تنهایی عمل می کند. پیامدهای این مطالعه عمیق است و ما را ترغیب می‌کند که بدانیم انزوای اجتماعی صرفاً یک تجربه ذهنی نیست، بلکه تهدیدی ملموس برای رفاه و طول عمر ما است. (پیشنهاد می‌شود مقاله 7 نکنه برای ایجاد روابط اجتماعی قوی تر را مطالعه کنید.)
مطالعه تازه منتشر شده در Psychological Science نشان می دهد که افراد تنها ممکن است الگوهای فعالیت مغزی متفاوتی نسبت به افراد غیرتنها داشته باشند، که ممکن است بر نحوه درک و پاسخ آنها به اطلاعات اجتماعی تأثیر بگذارد.
این مطالعه از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (MRI) برای ارزیابی شباهت فعالیت مغز در میان شرکت‌کنندگان در هنگام تماشای فیلمی که تعاملات اجتماعی را به تصویر می‌کشد، استفاده کرد. نتایج الگوهای جالبی را نشان داد: در حالی که افرادی که تنهایی را تجربه می‌کردند شباهت کمتری در فعالیت مغزی با دیگران در مناطقی که در شناخت اجتماعی نقش دارند، نشان دادند، آنها فعالیت‌های شدیدی را در مناطق مرتبط با احساسات منفی نشان دادند.
چگونه این مطالعه در دنیای واقعی ترجمه می شود؟
نویسندگان این مطالعه می‌گویند: «نتایج ما نشان می‌دهد که افراد تنها دنیا را به‌طور خاص پردازش می‌کنند، که ممکن است به کاهش حس درک شدن که اغلب همراه با تنهایی است، کمک کند».
در حالی که این مطالعه توضیح قطعی برای اینکه آیا این پاسخ‌های عصبی عجیب علت یا پیامد تنهایی هستند ارائه نمی‌کند، اما بینش‌های ارزشمندی ارائه می‌کند که دانشمندان را به حقیقت نزدیک‌تر می‌کند. با کنکاش در مکانیسم‌های نهفته در تنهایی، به دنیایی نزدیک‌تر می‌شویم که با کسانی که در ایجاد و حفظ ارتباطات اجتماعی مشکل دارند، مهربان‌تر است. (پیشنهاد می‌شود مقاله 5 کلید برای رسیدن به شادی پایدار را مطالعه کنید.)
نتیجه
مطالعاتی مانند اینها یادآور این نکته است که ارتباط انسانی به همان اندازه که حیاتی است پیچیده است. بیایید تلاش کنیم روابط معنادار را اولویت بندی کنیم و با تأثیر تنهایی مبارزه کنیم و دنیایی بسازیم که در آن افراد احساس ارتباط، درک و حمایت کنند.
محمد امین مختاریان
مطالب مشابه:
