این چند وقت تو ویرگول زیاد دیدم کسایی رو که عکس می‌ذارن و زیرش متن و توضیح یا خاطره می‌نویسن.
منم گفتم نذارم این همه چیز قشنگ یه گوشه خاک بخوره و پستشون کنم?(وی بسیار ذوق زده می‌باشد)
⬆️ باغ وحشی که برادر شوهرم برام کشیده?
⬆️مزرعه و بالن. اون یارو که تو هوائه هم پرنده‌ست.?
⬆️ این‌جا برام آپارتمان درست کرده???
⬆️ هیچ‌وقت نفهمیدم چرا این پسر‌ها انقدر عاشق ماشین ان?
دیگه بقیه نقاشی ماشین‌هاش خیلی عزیز بودن براش، به من ندادتشون?
⬆️ این‌جا هم مثلا شوهرم رو کشیده? شبیه شپشه?
⬆️ نمی‌دونم چرا ولی به‌نظرم این قشنگ‌ترین نقاشیشه?
این‌هارو نگه داشتم پس فردا به زن و بچه‌هاش نشون بدم دلشون شاد شه.
داشتم فکر می‌کردم که بچه‌ها باوجود همه‌ی اذیت‌ها و پدرسوختگی‌هاشون، یه سادگی نامحسوسی البته خیلی نامحسوس دارن که شیرین و دلنشین‌شون می‌کنه.
من وقتی سنم کمتر بود عقلم هنوز کوچولو موچولو بود، از بچه‌ها بدم میومد. البته شاید بیشترش تلقین بوده. آخه مگه می‌شه از فرشته کوچولو هایی که بو بيسکوئيت مادر می‌دن، بدت بیاد!
خلاصه که برای بچه دار شدن دست دست نکنین. یه بازبینی ای توی عقایدتون بکنین شاید زیاد از حد دارین قضیه‌ی بچه دار شدن رو سختش می‌کنین.
براتون از این نقاشی ها می‌کشنا???
