در مطلب پیشین، ترس از تنهاماندن را بررسی کرده و نشانه‌های آن را بیان کردیم.
ترس از ترک‌شدن و تنهاماندن، الزاما یک بیماری روانی قابل تشخیص نیست، اما مطمئناً می‌توان آن را شناسایی و برطرف کرد. البته، ترس از تنهاماندن می‌تواند بخشی از یک اختلال شخصیتی قابل تشخیص یا اختلال دیگری باشد که باید درمان شود.
دقت کنید که بی‌توجهی به این مسئله، پیامدهای بسیار جدی، از جمله موارد زیر را، در دراز مدت به همراه خواهد داشت:
هنگامی که ترس از تنهاماندن را در خود تشخیص دادید، مواردی وجود دارد كه می‌توانید برای شروع بهبودی انجام دهید.
خودتان را کمی رها کنید و قضاوت کردن خودتان را برای یک بازه‌زمانی کوتاهی متوقف کنید. تمام خصوصیات مثبت خود که شما را به یک دوست و شریک خوب تبدیل می‌کند را به یادآورید.
در مورد ترس از تنهاماندن و ریشه به وجود آمدن آن با شخص دیگری صحبت كنید. اما توجه کنید که نباید انتظار زیادی از دیگران داشته باشید. برای آنها از دورههای مختلف زندگی‌تان، از کودکی، و از خانواده‌تان بگویید، اما انتظار نداشته باشید که با این صحبت‌ها، آنها این مشکل شما را حل کنند. از آنها بخواهید که به شما گوش‌دهند و اگر هر موردی به ذهن‌شان رسید یا اگر تجربه مشابهی داشتند به شما بگویند.
برای حفظ دوستی‌هایتان تلاش کنید. دوستی‌های صمیمانه می‌توانند اعتمادبه‌نفس و احساس تعلق‌داشتن شما به یک گروه را تقویت کند که باعث به وجود آمدن حس امنیت‌روانی در شما می‌گردد.
اگر با انجام موارد پیشین، هنوز احساس ترس از تنهاماندن در شما خیلی قوی بود، یا اگر علائمی از هراس، اختلال اضطراب یا افسردگی دارید حتما با یک متخصص واجد شرایط صحبت کنید. این مشکل با کمک یک مشاور ماهر قابل حل خواهد بود.
