جایی خواندم که خیار دریایی موجود بی آزار و ناشناخته ای ست که سخت به زندگی چسبیده و وقتی مورد حمله قرار می گیرد به طور ناگهانی آنچه در درون دارد را بیرون می ریزد و با این کار به سان یک تور ، شکارچی را تا مدتی گرفتار می کند انگار که بگوید : * خیله خب تسلیم بیا بگیر برو، فقط ولم کن!* و بعد در جایی در میان انبود جلبک ها پناه می گیرد تا سلول هایش فرصت دوباره تکثیر و متمایز شدن را داشته باشند و تمام آن امعاء و احشاء از دست رفته را دوباره بسازد...
با خود فکر می کنم گاهی اوقات تنها راه حل ، خیار دریایی شدن است!
