دیدی که بعضی وقت ها چقدر حس خوب از یک آدم میگیری و دوست داری آینده ات رو باهاش بسازی، خیال پردازی میکنی و با فکر به خیالاتی که فقط تو ذهنت ساخته شده لبخندی روی لبت میاد و قلبت خوشحال میشه که رابطه ای با یکی قراره برقرار بشه.
با دختری توی دانشگاه آشنا شدم این آدم برام بسیار جذاب و کیوت بود بلاخره یک سیم ارتباطی باهامون برقرار شد و این سیم محکم تر شد باهم صحبت می کردیم کار هر روزمون بود و هردو از همدیگه خوشمون میومد و حالا باهم آینده رو تصور میکردیم بعد سه ماه یکسری مشکلات بینمون پیش اومد که بحث های الکی بود که احساس میکنم همش تقصیر من بود شایدم قوانین رابطه رو درست بلد نبودم من زیادی منطقی بازی در آوردم و بدترین کاری که میتونی با دختری که دوستش داری بکنی اینه که باهاش منطقی صحبت کنی این یکی از اشتباهات بزرگه که کسی به من نگفته بود.
من احساس ترس وی این رابطه داشتم بخاطر مشکل مالی نتونم براش کادوی مناسب بخرم و بتونم خنده رو لبش بیارم و مشکلاتی که داشتم با ذهنم باعث شد که این رابطه تموم بشه
یک دفعه بعد اینکه رابطه مون تموم شده بود دیدمش و خیلی ناراحت شدم که نتونستم باهاش صحبت کنم
اون هم یکسری مشکلات داشت که بنظرم بهترین کاری که جفت مون می تونستیم بکنیم اینه که با صحبت مشکلات رو حل کنیم و نزاریم این رابطه تموم بشه
ولی من نمیتونم خاطره هایی که با آدم های که دوست دارم فراموش کنم .
کافه پرهنر برام یادآور خاطره روز فردای ولنتاین و اولین دیت مون بود و اون روز یک بارون خیلی قشنگ میزد کلی با هم خندیدیم و رابطه ای خوبی داشتیم ولی بین خودمون بمونه نمیدونم چرا استرس گرفته بودم شاید بخاطر اینکه قبلش هم دیگه رو پیدا نمیکردیم و آنتن گوشیش رفته بود یا شایدم بخاطر دیت اولمون بود
اونروز 5 ساعت تو کافه پرهنر نشسته بودیم و راجب همه چیز صحبت کردیم روز خیلی قشنگی بود برام
ولی اون الان رفته و منم دلتنگم
نمیدونم که شاید دوباره بهش پیام بدم و رابطه ی جدیدی رو شروع کنیم یا شایدم نه این احساسات رو توی این مغز که داره با مرور خاطرات منو کم کم نابود میکنه نگه دارم و ببینم که چی میشه
کسی رو که دوست دارید رو از دست ندید :)
اگه نظری دارید برام بنویسید خوشحالم میکنید
